Afgelopen week weer enkele discussies gehad over het wel en wee rond ME. Volgens de ene arts ben ik ziek, volgens de andere zal het wel ‘tussen de oren zitten’. Lastige is dat er momenteel ook wel een en ander mankeert tussen mijn oren (maar daar wordt ik aan geholpen ;)) wat het tegendeel beweren niet erg geloofwaardig maakt. Sterker, de discussie is een valstrik in zichzelf geworden sinds ik ook psychisch niet in orde ben. Brul ik dat het zeker wel een fysieke aandoening is, zit ik in de ontkenningsfase. En beamen is bekennen. Either way, ik ben duidelijk niet helemaal goed bij mijn hoofd..

Heb ook weer woorden als ‘ziektewinst’ en ‘slechte houding’ om mijn oren gekegen. Op een of andere merkwaardige manier schijnen er mensen rond te lopen die werkelijk denken dat ME hebben een fijne aangelegenheid is. Zo dacht iemand dat het wel prettig was dat ik momenteel niet meer kan werken. Buiten dat ik me nogal nutteloos voel, mijn werk en collega’s mis, financieel afhankelijk ben van staat en partner, niet zelftsnadig zou kunnen wonen, zestig procent in inkomen gedaald ben en ik zou het bijna vergeten, me dag in dag uit lichamelijk een wrak voel, heb ik nog geen winst kunnen ontdekken. Niet dat ik nu verder doodongelukkig door het leven ga hoor, maar had ik mogen kiezen dan was het wel anders uitgevallen.

Zo is er als het ware een verborgen oorlog ontstaan tussen de pro’s en de anti’s. En lijkt ME bijna een religie te verworden: men gelooft of men geloofd er geen fuck van.

Het moge duidelijk zijn: ik geloof!!

PSje: voor de mensen die zich afvragen waarom ik in hemelsnaam zo laat op ben. Dat wordt door de gelovigen ‘verschoven bioritme’ genoemd (in mijn geval, laat slapen en laat op). Volgens mijn WAO-arts heet het depressie. Ik maak me er niet meer druk over ..