Het is alweer 31 december 2002. Een jaar wat zo voorbij was maar honderd jaar duurde. Waarin ik intensiever dan ooit geleefd heb maar nog nooit zoveel langs me heen is gegaan. Een klote jaar, dat mag ik toch wel zeggen. Het jaar waarin ik mijn baan kwijtraakte, in de WAO terecht kwam, mijn inkomen en gezondheid achteruit zag donderen, overspannen werd en eindigde met voorstadium van baarmoederhalskanker. Maar dat is grotendeels toch langs me heen gegaan omdat ik Februari dit jaar mijn moeder verloor.

Ze hield niet zo van de ‘vuile was’ buiten hangen dus ik schrijf er niet al teveel over. Ik weet ook dat ze graag wilde dat ik gelukkig zou zijn. Dus richt ik me nu op de andere kant van 31 december, het vooruit kijken en de goede voornemens.

In elk geval heb ik een lieve vriend, een lieve vader, een lieve hond, twee schatten van katten, een lieve familie, en een aantal goede vrienden. Ze hebben me onnoemelijk veel steun gegeven, verdriet en woede aangehoord en me aangespoord de draad weer langzaam op te pakken. Heb de conisatie (weghalen slechte cellen, voorstadium van baarmoederhalskanker) achter de rug en de prognose is goed. Het nieuwe jaar wordt er een van herstellen, opkrabbelen en hopelijk een deel verwerking. En per uitzondering heb ik goede voornemens! Ach en wee, moet dat nou? Ja soms is dat nou eenmaal hoognodig.

Aankomend jaar ga ik mijn grenzen leren kennen en leren ze te bewaken. Dat wordt een hele klus aangezien ik daar al tien jaar mee worstel. Maar de aanzet is al gemaakt, door de operatie moet ik nu wel. Bovendien loop ik nu al tien jaar tegen dezelfde muur aan dus het mag eens afgelopen zijn toch? Laat me een ezel worden!

In 2003 wordt ook de tijd van afvallen en minderen met roken. Ik zeg bewust niet stoppen, wil de lat niet meteen in de hemel leggen dat begrijp je. Deze log wordt wel mijn stok achter de deur dus zal in Bridget’s Diary achtige stijl af en toe eens wat melden.

En verder verder waren dat wel weer genoeg voornemens. Bij deze wens ik iedereen een gelukkig nieuw jaar toe!!!!