Het houdt nog niet over maar er zit vooruitgang in. De predison-zelfmoordneigingen zijn afgenomen tot sombere buien en spontane sjacherijnigheid afgewisseld met overgelukkige lachbuien. Men durft me in elk geval weer alleen thuis te laten 😉 Er komt weer wat geluid uit mijn mond, de rust is wat dat betreft weer over voor iedereen! Kom inmiddels ook weer buiten, al is het wat wankel en kijken mensen me nogal eng aan .. ik schijn nog niet zo gezond te ogen. Schijnbaar zo erg dat de bedrijfsarts die voor vriendje kwam niet wist hoe snel hij weer weg moest wezen. Toegegeven, het huis oogt ook ziek.