Dacht ik maandag weer wat meer uit te kunnen brengen dan wat gekras en gepiep, vandaag is het ineens weer terug bij af. En opnieuw is dat lastig gesprekken voeren. Afzeggen van een afspraak gaat ongeveer zo:

“Goedemiddag met Cindy, ik wil graag mijn afspraak morgen met die en die afzeggen”
“Pardon, wat zegt u?”
“Ik wil mijn afspraak morgen afzeggen, ik ben mijn stem kwijt”
“Sorry mevrouw, ik kan u gewoon niet verstaan. U moet wat duidelijker praten” (!!!!????)
“Ik ben mijn stem kwijt, wil afspraak afzeggen!”
“Ow u wilt de afspraak afzeggen. Nee uw stem klinkt inderdaad niet zo goed, daar moet u voorzichtig mee doen”
*Zucht*

Een ander maakte het nog mooier. Die begreep toch maar niet waarom ik niet kon komen op een afspraak met mijn therapeut, terwijl ze me amper verstond! Ze bleef maar zeggen “maar waarom kunt dan niet komen?” Toen ik uiteindelijk na drie keer uitleggen wist te ‘schreeuwen’ (zeeeeer hard piepend fluisteren) ‘kan niet lullen!!’  viel het kwartje. Het brilliante antwoord “Owww, u kunt niet praten. Nee ik verstond u al niet hahahaha”

Gelukkig kan mijn vriend feilloos raden wat ik zeg 🙂