Lezen is leuk! Tenminste dat vind ik. Velen om mij heen zijn voor het leven verpest, na de ‘verplichte boekenlijst’ op school lezen ze hoogstens nog de Viva of de Nieuwe Revu en dan het liefst de stripjes. Zelf ben ik toendertijd eerder meer verslaafd geraakt aan lezen. Heb zelfs een jaar Nederlandse taal- en letterkunde gestudeerd, maar dat bleek met lekker lezen weinig van doen te hebben. Bovendien bepaal ik zelf wel wat ik leuk vind en hoe een boek geintepreteerd moet worden. Dat werd niet gewaardeerd en waarschijnlijk was iedereen blij dat ik besloot een andere studie keuze te moeten maken.

Vroeger verslond ik boeken. Een gemiddeld boek van een bladzijde of 400 ging er met gemak in een weekend doorheen. Uit logeren brak ik mijn rug vanwege alle boeken die mee moesten. Bij de bieb was ik vaste klant en mocht ik gelukkig het dubbele mee zeulen dan normaal te leen was.

Tegenwoordig is dat anders. Sinds de ME kost lezen me aanzienlijk meer moeite. Voor hetzelfde boek heb ik een maand nodig, na het tweede boek kan ik me niet meer herinneren waar het eerste over ging. Daar heb ik me een tijd flink aan geirriteerd tot ik onlangs de zonnige zijde er van in zag. Mijn rugzakje is een stuk lichter geworden, ik hoef niet steeds maar weer op zoek naar iets nieuws en kan drie keer weer net zo genieten van dezelfde serie.

Kan niet wachten tot deel drie van ‘De Verheven Steen’ van Weiss & Hickman uit is. Wat leest u zoal?