Zo voel ik me, alsof ik achter mijn leven aan ren. Altijd druk in mijn hoofd, honderd dingetjes die ik nog moet doen maar altijd meer morgen omdat het vandaag op is. Alles te gehaast want ik moet nog .. waardoor ik nergens meer van lijk te genieten. Sommige dingen weet ik me zelfs niet meer te herinneren terwijl ze zojuist zijn gebeurd. Laatste herinnering is aan de supermarkt terwijl ik al thuis voor de deur sta. Wat hebben we net gegeten? Heb ik jou gisteren ook al gesproken? Ow dat zei ik net ook al zeker?

Levert ook bizarre gesprekken op met vriendin Y. die last heeft van hetzelfde. Zij dacht dat het vrijdag was ‘Neeeee’ riep ik, ‘het is woensdag muts!’. Natuurlijk was het dinsdag.

Zelfs dit schrijf ik gehaast. Want eigenlijk moet ik naar bed maar ik wil ook nog een stukje in dat spannende boek lezen maar dit moet ook van me af geschreven en en en ..

Merkwaardige is wel dat dit is ontstaan sinds mijn voornemens en schema’s om op te knappen van de laatste (ME)terugslag. Dat zit toch iets te vol geloof ik, hoewel ik in vergelijking met anderen geen moer doe. Of misschien zit het in het feit dat ik schema’s heb, daar ben ik nooit bijster goed in geweest. Teveel schema heeft ook grote nadelen, elk onverwacht evenementje past er niet in en brengt alles in de war. Niets maakt een geboren chaoot chaotischer.

Morgen maar eens een dagje vrij van mijn schema …