Gisteren werd dan ook nog mijn poes weer ziek. Waarschijnlijk heeft ze een chronisch ontstoken blaas. Ze voelt continue aandrang om te plassen en doet dat dan ook in alle hoekjes waar iets ligt als een handoek of een krant. Voornamelijk bloed ocherm. Opnieuw naar de dierenarts en nu speciaal dieet voer (specialer dan ze al had), homepathische korrels en pijnstillers meegehad. Geen antibiotica, daar heeft ze al zoveel van gehad dat dat niet zoveel gaat uithalen. Ze heeft twee weekjes om op te knappen, anders wordt het onder narcose en foto’s maken.

Verder moet ze afvallen. En dat zal in dit huishouden niet makkelijk zijn. Dolly is in het asiel geboren en heeft daar een half jaar gezeten (men wilde haar niet scheiden van een ziek broertje maar na een half jaar had dat weinig nut meer). Zo’n ukkie tussen al het gespuis betekende vechten om iets te eten binnen te krijgen en we moesten haar regelmatig stiekem bijvoeren. Gevolg: alles wat eetbaar is wordt zo snel mogelijk naar binnen gewerkt, je kan nooit weten of het spontaan verdwijnd. Daarnaast hebben die eikels van het asiel haar snel laten castreren voor ik haar op kwam halen. Door een veearts, die was goedkoper!? Te vroeg en te lomp en dus is ze uitgegroeid tot een enorm beest.

Bor heb ik opgepikt uit een bos waar hij volslagen verhongerd rond liep te piepen. Een muis vangen kwam blijkbaar niet bij hem op, hij lijkt een gebrek aan jachtinstinct te hebben. Hij is niet zo hysterisch meer als hij aanvankelijk was maar toch wel zeer achterdochtig en snel bang voor fantomen. In tegenstelling tot enorme Dolly is hij een piepklein dingetje gebleven met neiging tot anorexia.

Dan loopt er ook nog een bejaard hondje hier rond: Dobber. Een lief wijffie en gek op alles wat eetbaar is. En op aandacht! Knuffelen met vriendje moet ze er tussen, knuffelen met katten moet ze erbij. Ze staat heel lief haar hondenbak aan Dolly af en doet af en toe een poging om haar af te likken, iets wat de poes weer wat minder kan waarderen 🙂

Maar goed, ik was bij het afvallen. Dolly krijgt heel speciaal voer wat de anderen dieren absoluut niet mogen hebben. Bovendien mag ze maar weinig hebben vanwege haar gewicht. Dat betekend dat ze steeds een piepbeetje krijgt zodat ze het meteen op eet. Je kan niet de een wel en de ander niets geven, dus krijgen Bor en Dolly tegelijkertijd wat brokjes. Natuurlijk vinden ze elkaars eten interessanter en sta ik als een politieagente katten uit elkaar te houden. Afzonderlijk opsluiten met eten is niks, Bor raakt dan in paniek en denkt alleen nog dat iemand hem met een hakbijl te lijf zal gaan. Wie denkt er dan nog aan eten? De hond sluit ik maar wel even buiten, kan niet alles tegelijk.

Maar Bor heeft bijvoeding nodig, het magere dingetje mag niet nog meer afvallen. De dierenarts denkt dat ik dat best hier en daar stiekem kan doen. Maar met een hongerige kat en een op eten beluste hond in de buurt is dat niet erg makkelijk als je de kat in questie niet even apart kan zetten. Gevolg, drie jaloerse dieren die elkaar met argus ogen in de gaten lopen te houden.

Het neemt al met al aardig wat tijd en moeite in beslag. Hebben we het nog niet over improvisorische kattebakjes overal, extra wassen van kledingstukken die op de grond waren verzeild en boenen van tapijt en dweilen van zeil. En extra aandacht. Dat heeft ze tenslotte wel verdiend maar dan moeten er wel drie extra aandacht natuurlijk!

Het is ook wel stik ziellig hoor. Gisteren was Dolly nog in d’r hum maar vandaag had ze aanmerkelijk meer pijn en dan ook nog flink honger. Ze heeft de hele dag boos tegen me aan lopen blaten, tenslotte los ik dat soort dingen altijd voor haar op. Nu krijgt ze vervelende pillen maar werkt het nog niet best en het lekkers na zo’n beproeving blijft ook nog achterwege. Bor is gefrustreerd van alle rommel en dat rare gedoe met eten dus die slaat haar ook nog regelmatig op d’r hoofd.

Nu maar hopen dat al dit gedoe wat op gaat leveren en ze snel weer lekker rond loop te springen.