Laatst kregen we een telefoonrekening die ik dacht nog wel te kunnen betalen. Helaas, dat lukte niet en vandaag kreeg ik de eerste herrinnering. Dus bel ik de KPN met de vraag of we een betalingsregeling kunnen krijgen.

Nou is bovenstaande uitzondering. Nooit eerder hebben we een betalingsregeling nodig gehad, laat staan dat we ooit afgesloten moesten worden. We staan dus op geen enkele manier bekend als wanbetaler (hier of ergens anders).

Tot mijn grote verbazing kreeg ik onmiddelijk een onverbiddelijke ‘nee’ op mijn vraag. De eerste redenering was: de rekening moet gewoon betaald (duh). Na wat gestamel van mijn kant kreeg ik een tweede argument: ik had onmiddelijk bij binnenkomst van de eerste rekening moeten bellen voor een regeling. Dat ik die toen nog wel dacht te kunnen betalen was pech hebben, nu was het ‘ruim te laat’. het laatste op een toon alsof ik in geen maanden mijn rekening had voldaan.

Kijk, als ik nou continue aan zou komen met smoezen en wanbetaling dan had ik me hier iets bij voor kunen stellen. Maar voor het eerst in mijn leven dat ik hier om vraag en dan behandeld worden als een of andere slampamper, dat had ik niet verwacht. En vind het ook niet terecht.

Gelukkig kon mijn vader ons uit de brand helpen en is mijn paniek een beetje gezakt nu ..