Las net in het AD dat steeds meer mensen moe zijn of zelfs chronisch vermoeid raken. Dat zou o.a. komen door de haastige maatschappij en de mens die geen voldoende rust of balans in zijn leven kan inbouwen.

Gaat het over moe, dan komt naturlijk ook Dhr Bleienberg om de hoek kijken. En dat klonk zo: Gijs Bleijenberg, hoogleraar vermoeidheid aan de Universiteit Nijmegen, deelt haar zorg. ,,Mensen kunnen signalen van het lichaam lange tijd ongestraft negeren. Wanneer er echter een ingrijpende gebeurtenis plaatsheeft of een virusinfectie de kop opsteekt, kan de balans tussen inspanning en ontspanning volledig verstoord raken. De mensen herstellen minder snel dan normaal en dat kan het startpunt zijn van een langdurige periode van moeheid. De mensen die lijden aan het chronisch vermoeidheidssyndroom, hadden het in het verleden vaak heel druk.”

Voor de goede orde, chronische vermoeidheid is absoluut niet hetzelfde als het chronisch vermoeidheids syndroom. Mensen met CVS  zijn wel meer dan vermoeid en mankeren bovendien heel wat meer dan enkel vermoeid zijn. Het artikel in het AD ging dan ook helemaal niet over ME/CVS maar over vermoeidheid en burn-out.

Zeer vervelend dat er steeds vele en merkwaardige geluiden over CVS in de media terecht komen. Een aantal jaar geleden kregen mensen meer begrip voor ME, het laatste jaar begint dat weer aardig af te nemen. We worden opnieuw massaal naar de psychotherapeut gestuurd en worden opnieuw beschouwd als mensen die zichzelf ziek houden.

En bedankt! 🙁