Tenminste, als je het Utrechts Dagblad moet geloven?! Zoals in alle kranten verscheen ook hier een artikel over vermoeidheid in Nederland. Verbazenwekkend stond er o.a. te lezen:

Een jaar of vijf geleden kon je geen damesblad openslaan zonder iets te lezen over het chronische vermoeidheidsyndroom ME. Dat was een raadselachtige ziekte waar geen arts een oorzaak voor kon vinden. Inmiddels lijkt dat kwaaltje uitgestorven. Je leest er althans nooit meer wat over, en Renate Dorrestein, de prominentste patënte, is ook weer boven Jan.

Na ME viel Nederland massaal ten prooi aan Burn Out, een al even mysterieuze aandoening die alleen in Nederland voorkwam. En nu is Nederland dus moe. Waarmee we volgens mij tot de kern van de zaak zijn gekomen. Dokter Goossens schrijft de volgende therapie voor: zorg dat je moe wordt van leuke dingen, dan kan de huisarts zich weer met échte patiënten bezighouden.

Alleen al de afgelopen twee weken zijn er zo’n dertig publicaties waarin ME genoemd wordt. Daarnaast zijn er overigens al publicaties over ME vanaf 1850. Toen bestonden de damesbladen echter nog niet, zeker zijn enige bron van nieuwsvergaring? ME komt wereldwijd voor en alleen al in nederland zijn er minstens 30.000 patienten.

Buiten dat is ME aanduiden met ‘dat kwaaltje’ een behoorlijk lullige understatement.

Mag ik deze mijnheer minstens een flinke Pfeiffer toewensen?