In mijn vrije tijd ben ik een Amazone op Kolchis. Net teruggestrompeld naar Kyrene van mijn jarenlange zoektocht naar mezelf en Artemis. Het is nog even wennen na de stilte en sereniteit in het Samasgebergte. Herken niet al mijn mede Amazones meer, de tempel is verwoest, Marpa is overleden (waarom mag niemand daarover praten?) en Kilka is nu koningin. De slaven (lees: de mannen) zijn behoorlijk brutaal nu er zoveel Amazones op trektocht zijn. In mijn tijd waren ze wel wat onderdaniger moet ik zeggen. Dat zal wel weer veranderen als Kilka terug is. Ze schijnt met strakke hand te regeren.

In mijn boek rent elk hoofdpersoon achter de Fuga, de weefwereld aan. Ondanks dat het nog niet veilig is in de wereld van de koekoeken (mensen), zijn de draden voor de tweede maal losgemaakt. Een prachtig paradijselijke wereld heeft zich ontvouwen in de heuvels van Schotland maar de bewoners zijn niet veilig. Shadwell is sterker dan ooit en wil god over de Fuga te worden. En hij heeft de kinderen van de Magdalena gekregen, de bloeddorstige gedrochten bestaande uit misplaatste organen en ledematen. Immacolata is op zoek naar vernietiging van alle zieners en Hobart wil allesverterend vuur. Hopelijk zal Suzanna kunnen redden wat er te redden valt. Samen met Cal en de kracht van het menstruum (is het twee of zijn ze een?) heeft ze al veel wonderen en verdriet meegemaakt.  

Morgen de hond uitlaten en niet vergeten brood te halen.