Zoals gezegd, vandaag kreeg ik mijn papieren voor mijn eerste herkeuring binnen. Twaalf kantjes pennen en er moet nog wat aan bijlages bijgeschreven worden.
Even globaal alles doorgelezen en meteen viel op dat vraag 13 de eerste helft miste. Zodoende staat er: “.. laat opstaan, hoe laat naar bed, hobbies, sociale contacten, enz)” Ok, duidelijk is dat in elk geval het woordje ‘Hoe’ ontbreekt. Maar de verdere vraag was me ook niet zo duidelijk. Gaat het om een dagindeling of om alles wat ik nog kan? Dat is nogal een flink verschil namelijk. Ik kan een beetje stofzuigen en een vriendin bezoeken, maar dat gaat niet op een en dezelfde dag.
Natuurlijk zit er geen begeleidende brief bij en ook geen telefoonnummer. Dan maar een algemeen nummer zoeken en bellen. Oef dat ging stroef, de receptie wil – ondanks de algemeenheid van de vraag – woonplaats, sofienummer, naam, straatnaam. Merkwaardig ook, telkens vroeg ze me een ding en zette me dan in de wacht. Al met al een duffe tien minuutjes voor ik doorverbonden werd.
Toen een vriendelijke mevrouw van de afdeling WAO. Die pakte een formulier erbij en zei eerst: “Er moet ‘Hoe’ staan mevrouw. Dat is de vraag, hoe laat staat u op.” Goed dat begreep ik ook maar ‘hoe’ stond het dan met de rest van de vraag? Een verbazenwekkend antwoord volgde. “Deze mijnheer heeft gewoon alles ingevuld wat hij kan. Dat kan u ook wel doen naturlijk. Och en deze mevrouw heeft ‘geen’ ingevuld. Dat kan ook ja. Maar ik zou maar alles invullen. Ik denk dat wel goed zal zijn”. Ik uitleggen dat mijn keuringsarts de vorige keer zeer moeilijk deed over de vragenlijst en details dus dat ik liever gewoon wilde horen wat de precieze vraag was. Opnieuw volgde er wat verschillende mensen gedaan hadden en dat ik dat ook kon doen. Alsof ik mag kiezen wat ik de man eens voor ga schotelen? Ik viel er stil van. waarop ze zei “Goh, u bent er niet gerust op merk ik, u valt helemaal stil”. Inderdaad, ik ben er niet gerust op. Niets persoonlijks hoor, gewoon slechte ervaring.
Nou toen bleek ze helemaal niet van de afdeling WAO te zijn schijnbaar, want ze vrolijk “Zal ik u dan maar doorverbinden met iemand die er verstand van heeft, de afdeling WAO bijvoorbeeld?” Nou bijvoorbeeld ja?!
Volgende mevrouw. De goede wist ik, want zij heeft mijn zaak vorige keer geplanned en verwerkt. Grappig, normaal behandeld ze me heel gewoon. Maar nu ik al afgekeurd ben, ben ik blijkbaar een imbeciel en slechthorend bovendien. Traag en duidelijk articulerend begon het met “U .. bent .. mevrouw … die… en . die.. en … u … heeft … een … vraag”. Geduldig wacht ik tot ze helemaal klaar is en deel mede wat mijn vraag was. Ook zij pakt een formulier erbij en tot mijn verbazing herhaalt ze de procedure die de eerste mevrouw volgde. Weer gelijk dat de ‘Hoe’ ontbreekt. Vervolgens lukraak formulieren bekijken en vrolijk vertellen wat ik allemaal wel niet zou kunnen opschrijven.
Er volgde na veel geharrewar nog een derde die exact hetzelfde deed en toen had ik het wel gehoord allemaal. Angstaanjangend hoe al die mevrouwen van verschillende afdelingen exact dezelfde reactie geven. Merkwaardig dat geen hond daar kan vertellen wat er op dat verdomde formulier moet staan. Bizar dat men vindt dat ik gewoon maar wat leutigs moet kiezen en neerpennen om vervolgens af te wachten of dat een goede gok was.
Kijk het lijkt nergens over te gaan. En ik zal wel gewoon heel duidelijk maar alles opschrijven wat ik op een dag doe met de aantekening hoe ik de vraag heb geintepreteerd. Maar zo’n keuring is een hoop geharrewar over de miniemtse details. Elk opgeschreven woord wordt gewogen en dan vind ik het toch fijn om gewoon even de vraag te weten. Bovendien, zo moeilijk kan dat stukje informatie toch niet zijn??!
Leave a Reply