Dat budget eren, dat brengt toch wat nadelige kanten met zich mee hoor. Zo raak ik nogal gefixeerd op aanbiedingen en kan dan prompt niet goed meer lezen. Zoals vorige week. Tomaten in de aanbieding, 1 euro per kilo. Kan je niet laten liggen toch? Ik gooi een zak vol, weeg even en druk op de knop ‘bon’ en … 2 euro? Hm dat klopt niet, op zoek naar een medewerker. Ah ik heb geluk, de bedrijfsleider himself! Dus begin ik beleefd “Mag ik u iets vragen? Op dat bord daar staat euh … *lah maar*”. Het was natuurlijk 1 euro per 500 gram!!
Gisteren nog erger. Bij de JB aangekomen moest ik al ongeloveloos plassen. Zo’n goedkope supermarkt ligt natuurlijk in the midle of nowhere en ik moest heeeeel erg. Dan maar even vragen bij de service balie. Lief meisje, ze sleepte me meteen mee langs de lege flessen en kratten en een kantine alwaar een toilet te vinden was. Dozig als ik ben lette ik niet erg goed op waar ik me bevond, waardoor ik eenmaal verdwaalde bij de terugweg. Maar niet miepen, bij de AH laten ze je niet eens naar het toilet gaan! Goedkoop en heel vriendelijk dus. En het personeel had ook eens lol ..
Eenmaal gered uit de flessenbalie vervolgden we onze weg door de supermarkt. De uno-soepjes waren in de aanbieding, 50 ct per blikje! Mooi mooi mooi, acht blikjes in de kar. Na afgerekend te hebben bij de kassa zie ik ineens dat er 59 ct per blikje op de bon staat. Ik vraag ernaar bij het kassameisje en die zegt prompt “Och ja sorry! Ze staan niet goed in de kassa. Moet u even bij de service balie uw geld terugvragen” Niets aan het handje, dat wil ik best even doen.
Ik beland dus bij hetzelfde meisje die me eerder de rondleiding had gegeven en leg de situatie uit. Ze vraagt welke aanbieding het om gaat en wil de winkel in lopen. Dus ik zeg “nee dat is niet nodig, het staat op dat bord daar zie je? Eh…59 ct per blikje …?” Keeeee dan, ik vond het maar niet erg dat ze me flink uitlachte 😉
Leave a Reply