Lange tijd ben ik een beetje van de wereld geweest. Ongemerkt bijna. Problemen en emotionele knopen hebben gemaakt dat ik veel contacten heb laten versloffen en afspraken vooruit heb geschoven naar nog steeds niet. Deze week word ik daar enorm met mijn neus op gedrukt. Mensen tegen komen en merken dat er een jaar aan gebeurtenissen aan me voorbij gegaan is. Mailtjes van lang geleden met oude herinneringen. En vanavond mensen die toch even voor mijn verjaardag kwamen al vierde ik het niet, terwijl ik hen al zo lang niet bezocht heb.

Ergens voel ik me schuldig. Maar na enig nadenken weet ik ook dat ik het nou eenmaal niet kon bolwerken. Het was een opstapeling van teveel en te lang. Waarschijnlijk weten die mensen het ook, begrijpen het ook. Anders stonden ze vanavond niet voor mijn neus.

Hopelijk geven die mensen me nog heel eventjes de tijd ….