Vandaag was de dag, eindelijk kwam er een opzichter kijken naar de geleden schade. Of zo dacht ik.

Mijnheer bleek sowieso erg jong. Nou mag je daar eigenlijk niets van denken, maar toch bekroop me het gevoel dat ik met iemand stond te praten die er niet al teveel verstand van had. Enfin, dat is vooroordeel. Hij bekeek de matrassen, de bodems en de vloer. En begon vervolgens al helemaal verkeerd. “U had dat meteen moeten melden hoor mevrouw, ik heb geen enkele oproep door gekregen”. Beleefd vroeg ik hem of het mijn fout was dat de twee monteurs die hier geweest waren hem blijkbaar niet op de hoogte houden. “Eh nee, maar u kunt mij ook rechtstreeks bellen” Dat is fijn om te weten, aangezien dat tot de dag van vandaag nergens bekend was! Uiteindelijk krabbelde hij er maar op terug en werd het ‘voortaan’ en ‘als zoiets zich nog eens voordoet’. Dat laatste mag ik toch niet hopen ..

Daarna bleef het verkeerd gaan. “U moet wel de verwarming goed aanlaten, het moet tusen de 15 en 18 graden zijn in huis”. Ik zei nog net niet: ‘Ja sukkel, de verwarming doet het niet he!!’ Dat heb ik maar wat beleefder verwoord. (Maar het kwam me ook merkwaardig voor dat een slaapkamer 18 graden zou moeten zijn. Ik heb altijd met open ramen geslapen in huizen waar geen verwarming in de slaapkamer was, en nooit hebben mijn matrassen er zo verschrikkelijk uitgezien. vanavond was het nog op tv, een slaapkamer moet koel zijn). Daarna wierp hij een blik op de open ramen en vroeg of ik wel goed luchte. Ja ja, ik lucht als de beste. Maar ja, de ventilatie in dit huis is niet best geregeld he. Het verlaagde plafond is voor de ventilatiekanalen gehangen namelijk! Ja dat wist mijnheer wel, maar dus moest ik maar wel ramen open zetten. En wel met open gordijnen hoor. Bazel maar lekker verder dacht ik, wat jij wil.

Hij vervolgde me te vertellen dat hij het al merkte toen hij binnenkwam, ‘hiet is het vochtig’. Niet gek als je bedenkt dat de hele beschimmelde handel in het kleine kamertje recht tegenover de voordeur ligt weg te stinken. Maar dat was hij toch niet met me eens hoor. Daar kwam het niet van, het was overal vochtig. Gek toch, aangezien die geur pas in de gang hangt sinds die matrassen daar liggen. Ik kreeg aardig zin hem even met zijn harses in de schimmel te duwen, kijken of hij het dan wel zou ruiken!

Langzaam bekroop me het gevoel dat de schadeclaim nog veel weerstand zou ondervinden. Zijn ronde leek zo’n beetje voorbij en hij wilde zo’n beetje weer weg. Dus begon ik zelf maar:
‘Hoe nu verder met de schade?’
“Nou die is niet voor ons” zei mijnheer vlug.
‘Ow nee, u komt toch de schade opnemen vandaag’
“Nee, hoor”
‘En waarom bent u dan hier?’
*stil*
“Nou, om de problemen te bekijken”
‘Dan had u net zo goed niet kunnen komen he, daar is al een monteur voor geweest en heb ik al een afspraak voor’
“Eh ja.. Maar de schade is voor u hoor”

Goed, tijd om wat minder aardig en beleefd te worden dus. Ik heb hem vriendelijk doch aanmatigend uitgelegd dat het een constructiefout betrof, dus de schade voor hun rekening is. Ik leg een claim neer, gaat dat niet vriendelijk dan maar onvriendelijk, aan hem de keus. Na wat geharrewar over verzekeringen had hij het gevonden “Ja maar dit is geen constructiefout denk ik hoor”  Ow? Ze komen voor de lol mijn hele verwarmingssysteem verbouwen dacht je???

Om kort te gaan, hij had ze niet erg op een rijtje in een wanhopige poging de schade en het vocht in huis op ons te schuiven. Na het twijfelen over een constructiefout ging hij betwijfelen of de verwarming het echt niet deed (‘probeer het maar even uit, zet de thermosstaat maar op 25 graden’). Daarna ging hij zijn monteurs bellen of mijn verhaal wel aangemeld was (nee ik heb een afspraak met een spookmonteur, duh!) Vervolgens onderhield ik de ketel misschien wel niet (inderdaad, die is nooit door jullie schoongemaakt, mijn volgende klacht). Toen hoefde de ketel niet schoongemaakt, dat hoefde met ketels maar eens in de vijf jaar. Ook al was het een tweedehands oude ketel, van hoog rendement hebben ze nog nooit gehoord daar. En het eindigde met dat alles nou eenmaal oud was en dan ging het wat minder werken. Tuurlijk joh, wat zeur ik nou ook over een verwarming die het in het geheel niet doet en een kamer die met alles erin ten onder is gegaan aan schimmel. Gebeurd iedereen minstens eenmaal in zijn leven toch?

Naja, resultaat van dit gezellig onderhoud: we krijgen een vochtmeter die ons gaat vertellen dat het zo vochtig is in huis, hij gaat toch maar inzien hoe het zit met schadevergoeding, ik schrijf er nog een leuk officieel briefje over en volgende week belt hij me nog fijn terug om iets te vertellen (geen idee wat, maar hij doet maar). Ondertussen kan ik die vieze klote matrassen laten liggen omdat nog steeds niemand officieel de schade wil vastleggen.

Enfin, ga maar eens uitzoeken waar je klachten over een woningbouwvereniging kan deponeren. Dit is niet het eerste akkefietje wat men op niets wil laten eindigen. Zo zitten er brandgaten in de gangvloer toen er een plaat op de deurpost gelast werd (‘leg er maar een grotere deurmat voor’), kan ik tussen de muur en de deurpost naar buiten gluren (‘ja het blijft lapwerk he?’), zijn een aantal stopcontacten vasteglijmd met kit ‘omdat ze anders niet meer bleven zitten’, is het trappenhuis smeriger dan ooit sinds we betalen voor het schoonmaken daarvan, hetzelfde met de zijramen, werden mijn handdoeken van de wasstapel gepakt om boven het verlaagd plafond even droog te vegen na ontluchten van leidingen (‘ow dat is wel veel vuil, ach ze moeten toch in de was hee’) en nog een hele waslijst onbenullige dingen en stukken.

Huren, daar al ‘s aan gedacht?