Vandaag hadden we een bruiloft in Utrecht, van iemand waar vriendje al heel lang en goed bevriend mee is. Hoewel we zes uur in de auto hebben doorgebracht, hebben we het bruidspaar zelfs niet kunnen zien 🙁

Het begon al verkeerd toen ik mijn eerste koffie wilde zetten. Hoe ik mijn koffiekan ook schoonpoetste, het water bleef vies en bruin. Tot ik op het geniale idee kwam eens wat water in een glas te schenken. Verdomd, het kwam niet door de kan, het was het water zelf! Telefoon erbij en de waterleiding bellen. Wat zegt u, bruin water? Och dat kan kloppen ja. Er zijn enkele brandkranen vervangen en ja, dat heeft een nawee he? Hoe meer mensen de waterkraan nu even open laten staan, de sneller is het bruin verdwenen (Erm ..ik kan toch moeilijk even bij alle buren aanbellen of ze de kraan open willen zetten?!?). Enfin, de kraan open laten tot het over was, was de enige oplossing. Wij zijn bovendien niet bepaald populair op lijsten de laatste tijd. Ook hier hadden we bericht van moeten krijgen maar blijkbaar stond ons portieknummer net niet op de lijst. De koffie kon ik wel overslaan maar even douchen of wassen zou toch fijn zijn.

Daarom gingen we dus al een half uur later dan geplanned op weg. Half drie terwijl we er om half vijf moesten zijn. Maaaaar, dat moest toch nog wel gaan lukken. Een beschrijving van map24 in de hand, dan moet je er in een keer naar toe kunnen rijden. Meteen de radio aan om te horen dat er al 135 km file in heel Nederland stond. De A27 leek echter vrij veilig dus we bleven goedgemutst. Tot iemand besloot een ongeluk te veroorzaken en we gezellig met zijn allen stil stonden. Hm, lichte zenuwen staken de kop op. Maar we hadden nog tijd en we konden na een tijdje weer door, het ging vast mee vallen.

Bij Utrecht aangekomen hield ik de routeplanner in de hand. We hadden er zelfs twee, maar de gedownloade versie leek het uitgebreidst, dus die maar volgen. DAT hadden we NIET moeten doen. Bij de eerste de beste afslag moesten we rechtdoor. Eh…helaas, alleen links of rechts was de optie. Eerst maar rechts. Hm, nu rijden we naar Nieuwe Gein, dat is vast niet goed. Kunnen we draaien? Nee natuurlijk niet, eerst een ellenlange weg af en met al die drukte konden we ook niet even smokkelen. Uiteindelijk terug, dan maar vanaf de afslag links. Helaas, dat liep dood op een bouwterrein. Met een hoop moeite terug naar de snelweg, volgende afslag proberen. Verdorie wat een drukte al overal. Ah ja, nu kwamen we op de juiste straat. Goed, op de eerstvolgende rotonde moeten we rechts. Nou je raad het wel, we hebben alle afslagen geprobeerd en kwamen nergens goed uit. Voor ik onze hele route ga vermelden, er klopte absoluut drie keer niets van die kloterige route beschrijving!!!! En bedankt map24 🙁

Tegen de tijd dat we een stadsplattegrond vonden, was het al iets over half vijf. STRESSS!!! Daar zagen we wel hoe we in elk geval naar de aangegeven parkeergarage konden, dan zouden we de rest kunnen lopen. Hup, karren maar. Nou ja, met 10km per uur aangzien de gehele binnenstad muur en muur vast zat. Eenmaal bij Utrecht CS kon ik de opgestuurde plattegrond gebruiken. Die netjes gevolgd maar een paralelweg gemist. Gevolg, een straatje verkeerd, niet meer kunnen keren vanwege file en overal eenrichtingsverkeer!! Het werd vijf uur en we wisten absoluut niet meer waar we waren. Ah, een bordje burgerzaken. Daar hoort vaak een stadshuis bij dus daar maar heen. Toevallig liep er ook politie, en die weten meestal de weg. Ja, dat wisten ze. We zaten helemaaaaal verkeerd hoor (Nee echt??). We moesten even zo en zo en zo en dan kwamen we er wel. Die aanwijzingen klopte, maar ja, de spits was nu echt in volle hevigheid losgebarsten dus dat duurde nog zeker een half uur.

Om een lang verhaal nog langer te maken. We hebben alleen de parkeergarage kunnen vinden en toen was het al zes uur. Waar het stadshuis was wisten we niet en de trouwerij hadden we nu zeker geheel gemist. Ik was al totaal gesloopt en we hebben een bejaard hondje thuis zitten. Bovendien zou het opvolgende feest pas om acht uur beginnen. Na een hoop getwijfel besloten we dan toch maar weer naar huis te keren.

Dat was overigens OOK DOM! File hier, file daar, elk signaalbord leverde een nieuwe file op.

Negen uur kwamen we weer thuis aan. Zes uur in de auto gezeten en nog veel erger, de trouwerij gemist… Ik neem aan dat ik u niet hoef uit te leggen hoe naar we dat vinden 🙁