Nav reacties op onderstaande stuk, nog even een toevoeging.
Het valt me op dat het gebrek aan demonstratie- en stakingslust in Nederland veelal wordt geweten aan een ‘toch niet luisterende politiek’ of het feit dat de demonstratie in questie georganiseerd is door een organisatie waar men verder niet achter staat.
Persoonlijk denk ik dat dat of naief of afschuiven van verantwoordelijkheid is. Toen er in de jaren ’80 massaal gedemonstreerd werd tegen kernwapens, maakte niemand zich druk om de overige idealen van de organisators. Simpelwegweg omdat men het eens was met het doel van de demonstratie en van zich wilde laten horen in dat verband. Een staking had als doel betere arbeidsvoorwaarden of CAO af te dwingen, iets wat belangrijker was dan welke vakbond zich als eerste had geroerd.
Het zou niet uit moeten maken of de SP de partij is die een actie voor WAOers start. Daar opdagen betekend dat u voor een goede WAO bent, niet dat u ter plekke lid van de SP wil worden. Niet opdagen betekend dat het u niet zoveel kan schelen of de illusie heeft dat ziek worden iets is wat alleen ‘anderen’ overkomt, niet dat u vind dat Jan Marijnissen van de auto af moet blijven.
Dan hebben we nog het niet luisteren van de politiek. Tja, is dat wel zo? Of hoort de politiek u niet omdat er maar drie mensen bij het VVD congres stonden om tegen het wegblijven van het kwartje van Kok te demonstreren? Er dertig gehandicapten kwamen aanrollen om een petitie voor een betere WAO aan te bieden? Slechts twee mensen hin vinger opstaken bij het D’66 congres? U kan toch niet ontkennen dat dat soort acties weinig indrukwekkend zijn. Geen wonder dat de politiek niet luistert, er valt weinig te beluisteren ..
Iemand gaf ook aan dat er tegenwoordig meer wegen zijn om een stem te laten horen, van verkiezingen tot weblog’s. Bij mijn weten zijn de weblog’s het enige nieuwigheidje om een stem te laten horen. Het is echter maar de vraag of een politicus een dag in de week log’s afspeurt op politieke discussies.
Leave a Reply