Op Verbal Jam las ik net een discussiestukje over de verloedering in Nederland (nou, het ging over verpubering van Nederland, maar ik geef even een eigen intepretatie). Voor hij het wist zat zijn reactiesysteem vol met geluiden als ‘graag een positievere blik’, ‘begin bij jezelf’ en ‘dat is niet zo, dat roept elke generatie’ (plus verbazenwekkend veel spam, maar dat terzijde). Als je het zo leest zou je bijna gaan denken dat het allemaal best meevalt in Nederland.
Nou ben ik helemaal voor een positievere blik en een begin-bij-jezelf houding. Maar heb de indruk dat dat laatste is verworden in een zorg-vooral-goed-voor-jezelf-en-niemand-anders houding. En mensen, dat is toch niet helemaal hetzelfde hoor. Niet nadenken over de WAO omdat je zelf goed gezond een leuke baan hebt (en je zal natuurlijk nooooit in de WAO geraken), iemand op straat laten liggen omdat hij ‘natuurlijk’ alcoholist, junk of beide is, niet naar die demonstratie gaan omdat het ‘jouw pakkie aan niet is’, niet opstaan voor een bejaarde omdat jij wel de hele dag gewerkt hebt en dat mens maar wat voor de geraniums zat te hangen, geen petitie tekenen omdat je zo op je privacy gesteld bent, hard doorlopen als iemand bedreigd wordt omdat je zelf heel wil blijven, genoeg hebben van die vriendin met problemen omdat iedereen wel iets heeft, die collega niet bijvallen omdat je zuinig bent op je baan, zijn allemaal goede manieren om voor jezelf te zorgen. Maar dat wordt niet bedoeld met ‘begin-bij-jezelf’ en ‘leven en laten leven’. Dat weet iedereen ook wel natuurlijk, maar toch ..
Enfin, ik denk duidelijk wel dat Nederland enigzins verloederd in zijn sociale normen en waarden. Niet dat alles zoveel beter was vroeger, maar verschil is er zeker. Doen alsof dat niet zo is omdat positiviteit nou eenmaal in is, veranderd daar niets aan. Een bejaarde kan met die roze bril nog steeds niet zitten in de bus en dat het gras op het Malieveld zo mooi groen blijft is nog altijd een teken van weinig demonstratiebereidheid.
De schoonmaker die hier de portalen (niet erg goed) schoonmaakt knoopt graag een praatje aan. Zo ook vanmiddag toen ik krakkemikkig thuis kwam van de hond uitlaten. Op een gegeven moment zei hij ‘goh, je bent alweer lekker vroeg thuis van werk he?’ Normaal had ik alleen gereageerd met een vaag ‘ja’ maar vandaag zei ik ‘ik zit in de WAO, vandaar dat ik thuis ben’. De goede man schrok ervan, melde dat hij dat heel vervelend voor me vond, dat ik er wel stevig van zou balen en vroeg of ik de trap wel op zou komen. Ik kan wel zeggen dat ik volkomen met mijn bek vol tanden stond. Zo ben ik gewend om steevast aan te horen dat mensen jaloers zijn omdat ik ‘lekker niet werk’ en ‘zij ook wel thuis zouden willen zitten’.
Tara
:-&