Met ME heeft iemand maar beperkte energie. Dus moet ik prioriteiten stellen om aan bepaalde dingen toe te komen. Dat is niks vreemds, ‘gezonde’ mensen met een druk leven moeten ook zo hun prioriteiten stellen. Maar ik ben er duidelijk niet zo goed in.

Ik vind het ook moeilijk. Bepaalde dingen moeten gewoon gebeuren. Ik ben iemand van eerst het nodige, dan een leuke afsluiter. Maar vaak ben ik na het nodige volledig op en kom ik niet meer toe aan wat ik nog leuk wilde gaan doen. Wil ik net wel iets leuks gaan doen, belt er een vriendin in nood. Die hang je niet op vind ik, dus sla ik het leuke maar even over. Daar moet je eigenlijk niet over zeuren. Maar gebeurd dat vier keer in de week, kan het er wel flink in hakken. Hetzelfde met een mail waar ik toch op moet reageren, die brief die nou eenmaal geschreven moet worden,  enzovoort enzovoort.

Iedereen zal hier met tijd en wijle wel last van hebben. Maar de laatste weken (maanden?) bekruipt me het gevoel dat ik serieus te weinig aan de leuke dingen des levens toekom. Zelfs dit log krijg ik niet meer bijgehouden zoals ik dat zou willen, teveel haast omdat het alweer vier uur s’nachts is voor ik er echt voor kan zitten (en zelfs ik dan moet gaan slapen). Merk ook dat ik steeds meer weerstand krijg tegen normale dingen. Eigenlijk wil ik gewoon even vrij van het dagelijks leven!

Enfin, ik ben de enige die er wat aan kan doen en dat moet nu maar eens gebeuren. Morgen begin ik met mijn buro opruimen (daar krijg ik nou eenmaal een opgeruimd gevoel van :)) en dan ga ik een lijstje maken om vervolgens eens fijn een uurtje te schrappen.

Voel me nu al beter 😉