Zo spreek ik mensen een aantal maanden of zelfs een aantal jaar niet, zo komt het contact plots weer op gang. Bijvoorbeeld Wimmie – u weet wel, die vent met een strijkijzer in zijn paarlmoeren handtasje –  zie ik sinds een tijdje weer bijna dagelijks op MSN. Pas nu merk ik goed hoe ik onze nachtelijke gesprekken heb gemist eigenlijk. Niet dat we ruzie hadden hoor, gewoon ieder een ander pad genomen en beiden niet best in contacten onderhouden.

En vanacht hing ik ineens aan de telefoon met D. We waren elkaar twee jaar terug uit het oog verloren. Hoewel we allebei best behoorlijk wat veranderingen ondergaan hebben, leek het alsof we elkaar wekelijks aan de telefoon gehad hebben. Zo makkelijk konden we de draad weer oppakken. Een voordeel, na twee jaar heb je elkaar tenminste nog eens wat te vertellen 😉

Nu nog verhuizen, dan woon ik tenminste ook weer eens in de buurt 😉