Gisteren plaatste ik een artikel uit de Volkskrant: Balkenende II treft gehandicapte hard. Vandaag merkte iemand in mijn commentsysteem op dat het veel gepraat en gemopper, maar weinig oplossingen is. Degene gaf tevens aan de oplossingen zelf ook niet te hebben. Helaas heb ik ze ook niet allemaal in mijn mouw zitten, maar enkele ideeen heb ik er wel over (zo’n WAOer heeft nog eens de tijd ergens over na te denken he ;)). Laat ik beginnen met waar ik het meest verstand van heb, de WAO.
Nederland heeft een aanzienlijke groep arbeidsongeschikten. Men lijkt de indruk te hebben dat de WAO daardoor onbetaalbaar is geworden. Een indruk die nooit onderbouwd wordt. Logisch ook, er is geen onderbouwing voor dat zogenoemde ‘feit’. Anderhalf jaar geleden werd onder Paars bekend gemaakt dat er veel meer premie binnen kwam dan er aan WAO werd uitbetaald. Mevrouw Borst deed het voorstel te gaan bekijken hoe dit premieoverschot terug kon worden gegeven aan de burger. Vervolgens heeft nooit iemand er nog iets over gehoord.
Bij een steeds stijgend aantal WAOers zal die pot uiteindelijk wel leeg geraken natuurlijk. Bovendien is het hebben van een miljoen WAOers wel wat overdereven veel. In die zin is het is het natuurlijk goed om aandacht aan de WAO te schenken. Toch komen de nieuwe regels mij absurd voor. Dat komt omdat de instroom het afgelopen jaar al flink gedaald is onder invloed van de nieuwe wet Poortwachter. Dat is dan alleen de vooruitlopende invloed. De mensen die onder de nieuwe regelingen vallen, komen nu pas vanuit de ziektewet toe aan een eventuele WAO-keuring. De uitvoerende instanties, keuringsartsen en andere organisaties voorspellen allemaal dat de insrtoom alleen maar verder zal dalen onder invloed van laatstgenoemde wet. Waarom dan de zaken rigoreus omgooien voor de wet Poortwachter zijn werk heeft kunnen doen?
Verder lijkt men de indruk te hebben dat iemand eenmaal wordt afgekeurd en daarna achterover kan leunen. Het massaal herkeuren zou dus nog een andere functie hebben. Daar kan ik me nogal weinig bij voorstelen aangezien er sowieso vijf-jaarlijkse keuringen plaatsvinden, met een extra herkeuring na het eerste jaar. Daarnaast moet elke verandering doorgegeven worden aan de uitvoerende instelling en kan men naar aanleiding daarvan opgeroepen worden voor een tussentijdse keuring. Vervolgens lopen er ook nog inspecteurs rond die checken of iemand wel echt arbeidsongeschikt is, dit om fraudegevallen op te sporen. Het massaal mensen opnieuw oproepen lijkt daarmee nogal een onzinnige onderneming. Dat zal alleen gedaan worden omdat er plots ‘nieuwe’ keuringscriteria worden vastgesteld.
De nieuwe criteria worden overigens gezien als ‘onwerkbaar’. Een keuringsarts moet niet alleen verstand van medische zaken hebben, maar ook nog het voorspellende vermogen van een glazen bol. Van bijna elke ziekte zou men theoretisch kunnen genezen dus dan maar goedkeuren. Natuurlijk wordt er niet na vijf jaar gechecked of de persoon in questie inderdaad toevallig is genezen. dan zit diegene al in de bijstand en vindt er geen WAO-keuring meer plaats. Lijkt me een redenering van ‘opgeruimd staat netjes’. Maar dit is een mopper-zijspoor. (o)
Dan zijn er nog veel WAOers die al werken of deels werken of inmiddels kunnen en willen werken. Toch komt die uitstroom slecht op gang. De reintegratiebureau’s blijken telkens slecht te functioneren en werkgevers hebben het niet zo op een voormalig WAOer. Dit probleem bij de WAOer zelf leggen lijkt me weinig fair. Dat zal de werkgevers en reintegratiebureau’s toch zeker geen extra stimulans geven.
Enfin, dit alles in het achterhoofd hebbende lijkt het me logisch dat het nieuwe kabinet de wet Poortwachter zijn werk laat doen. Men zou zich daarnaast kunnen richten op de uitstroom. Niet over de rug van chronisch zieken of gehandicapten die wel willen maar niet kunnen. Maar kijken naar de onwillige werkgever en de regelingen daaromheen. En natuurlijk het functioneren van reintegratiebureau’s (die bv nog steeds vaak zelf gevonden banen weigeren als manier om te reintegreren).
Leave a Reply