Ja inderdaad, het is weer zover. Vannacht heb ik er weer schoon genoeg van. Ik baal van de pijn, het dubbel zien, de onhandigheid, het belabberde geheugen, het lezen van teksten met het gevoel dat het arabisch is, gezwollen vingers en al wat niet meer zij. Ook balen dat het mijn eigen schuld is dat ik een terugval heb omdat ik de afgelopen twee dagen ineens van alles ‘moest’ opruimen en uitdokteren. Dat ik weer eens naar niemand heb geluisterd en alle waarschuwingen lekker in de wind heb geslagen. Gefrustreerd dan ik niet gewoon normaal boodschappen kan doen zonder de bosje in te fietsen door een evenwichtsstoring en zo stom ben om mijn vingers in de pan te steken om te voelen of het eten heet is. (Ja, dat was heel heet ja!). Bij zo’n terugval lijk ik soms ook wel overvallen te worden door een vlaag van stupiditeit ofzo. Allebei mijn voetzolen zijn stuk (hoe ik dat gedaan heb? Nou simpel, in iets scherps gaan staan tot twee keer aan toe) en ik zit onder de zonnebulten. Kan mijn depressieve bui niet eens verdrinken in de alcohol, een MEer is niet erg goed bestand tegen de geneugtes van het leven.
Enfin, ik baal nog wel het meest van die rottige onstabiele buien als ik een terugval heb. Waardoor ik dit soort zeikerige postings ga doen omdat er verder geen stom woord meer uit komt.
Leave a Reply