Vanochtend had ik een afspraak. Afspraken? Ochtend? Inderdaad, dat gaat met mijn bioritme niet goed samen. Maar soms moet het toch in een samenleving die graag s’ochtends leeft alsof s’middags de zon al onder gaat. Enfin, de mevrouw in questie kende me nog niet en zag me bleekjes, met wallen en druk gapend tegenover haar zitten. “Laat gaan slapen” glimlacht ze naar me met een blik van ‘dat kennen we allemaal wel eens’. Al gapend leg ik uit dat ik ME heb en s’ochtends niet op mijn best. “Ow, dus het is te vroeg voor u eigenlijk”. Ik knik wazig voor me uit. “Ja, is het echt te vroeg voor u?”
‘Nee hoor oude taart, ik hang altijd rare verhalen op bij mensen. En u weet toch zeker ook dat ME niets anders dan aanstelleritus is. Ik heb de hele nacht ongemakkelijk vastgebonden gezeten in onze SM-kelder omdat mijn vriend meteen na het neuken in slaap viel en tja, dan doe je geen oog dicht nietwaar *met een blik van dat kennen we allemaal wel* Maar dat kan ik toch niet zeggen tegen zo’n maatschappelijk correcte zuurpuim als u. En het eerste wat in me opkwam was deze achterlijke lulsmoes. Normaal gesproken spring ik om zeven uur s’ochtends zo fris als een hoentje mijn bed uit en ren ik een blokje rond het park. Vandaag was een questie van slechte planning zeg maar.’
Leave a Reply