Het rechtssysteem in Nederland begint steeds vreemdere kuren te vertonen. Enkele dagen geleden kon u lezen hoe het verkrachten van twee jongens van veertien en zestien terwijl de persoon in questie wist dat hij HIV had, slechts gelijk staat aan  ‘mishandeling’. Een week geleden deden enkele advocaten een wanhoopspoging om Volkert vd G een lagere straf te bezorgen. Plots zou blijken dat hij het syndroom van Asperger zou hebben. Schijnbaar is een moord dan minder ernstig.

Tot mijn verbazing komt de openbaar aanklager in deze zaak met nog iets verrassenders in de hoop juist een hogere straf voor dezelfde Volkert vd G te krijgen. “Volkert van der G. heeft Pim Fortuyn vermoord uit jaloezie en afgunst. Hij kon niet verdragen dat Fortuyn macht verwierf met eigenschappen als sociale behendigheid, zelfbewustzijn en verbale kracht. Over die kenmerken beschikt hij zelf niet. Zijn ware motief is dan ook persoonlijk, met een politiek tintje <verder>.”

Het zou volgens het OM een rede zijn Volkert vd G levenslang te geven, omdat “hij ‘verbijstering en ontreddering heeft teweeggebracht, maar ook angst bij mensen in publieke functies’.” Wel wordt toegegeven dat het puur speculatie is. Het motief voor de daad van Vokert vd G is nog altijd niet bekend.

Begrijp me niet verkeerd, Vokert vd G heeft iemand omgebracht en dat is een afschuwlijke daad. Maar in deze maatschappij worden meer afschuwlijke daden gepleegd – sommige gruwlijker dan deze –  en daarvoor worden dezelfde standaard straffen opgelegd als in deze zaak is gebeurd. Wordt mijn buurman vermoord door iemand die groen zag van jaloezie, dan dient de dader een  ‘normale’ straf te krijgen. Sterker, heeft de dader een amoedige jeugd gehad is de kans groot dat er een fikse strafvermindering aan vast zit. Maar zou men jaloers zijn op een publiek figuur (het is maar de vraag of dat het motief was), dan is levenslang hoognodig.

Doet men de ‘gewone burger’ hier niet wat mee te kort?