Afgelopen woensdag ben ik met Dobbertje (onze hond) naar de dierenarts hier geweest omdat haar anaalklieren helemaal leegliepen. Na wat onderzoek bleek, hardstkke ontstoken (en dan bedoel ik echt, flink ontstoken). Waarschijnlijk loopt ze daar al enkele weekjes mee rond maar ja, ze is een harde tante en zal geen piepje geven als ze pijn heeft (in dit soort gevallen is dat behoorlijk onhandig dus). Enfin, redding was nabij en ze hebben haar twee antibiotica spuiten gegeven en een flinke kuur erachteraan. Ze laat zich alles heel lief welgevallen, maar voor een pil gaan de kaken niet van elkaar! Om mezelf een hoop geworstel en ellende te besparen heb ik maar gevraagd om van die ‘lekkere’ pillen die ze makkelijk zelf opeten. Het was wat duurder maar ach, het is voor alle partijen prettiger.
Natuurlijk raad u het al (voorspelbaar log tegenwoordig?), ze moet niets van die pillen hebben! Volgens mij heb ik ook gewoon de normale zonder smaakje meegekregen, ik vind ze ook naar antibiotica ruiken. Maar we willen haar toch graag beter hebben dus dan maar trukage toepassen. De eerste dag ging de pil tussen haar droogvoerbrokken. Het hielp, ze at hem netjes op en ikke blij. S’avonds een stukje brood om het vieze pilletje en ook dat hielp geweldig. Maar Dobber is niet gek, ze had snel door dat ik vieze dingen in haar voedsel liep te deponeren. Dus de volgende dag waren de droogbrokken op maar de pil lag er nog netjes te liggen. Dan maar het broodtruukje nogmaals. Helaas, brood ging naar binnen en pil kwam in twee stukken naar buiten. Misschien bevalt een droog vlees reepje beter dus daar een van de twee helften in geduwd. Hmz, het reepje ging er in als koek maar de halve pil kwam er nu in drie stukjes terug uit. Dan maar vingers tussen kaken steken enzo.
Om een lang verhaal nog langer te maken, drie kwart kreeg ik erin maar de rest was niets meer van over en heb ik maar weggespoeld. De truukjes laat ik verder maar achterwege, het is nu twee maal per dag in de strot mikken ondertussen vertellend hoe verschrikkelijk lief ze wel niet is. Aan haar schuine blik te zien gelooft ze er niks van maar goed, ik begin er na drie dagen wel wat handigheid in te krijgen 😉 Is de misere achter de rug kwispelt ze zich gek en vind ze zichzelf onnoemelijk goed geloof ik, wat ik natuurlijk ontzettend beaam en beloon.
Om de pijn te verzachten gaf ik haar steeds eten na zo’n rotpil maar ook dat bleek geen goed plan. Nu braakt ze elke dag haar eten uit na ongeveer een half uurtje. Ze wil beschaafd zijn dus zoekt ze een hoekje op en tja, wat beter dan precies een hoekje waar een kamerdeur in hangt nietwaar! Dus naast pillen voeren kan ik nu ook elke dag braaksel tussen de hengsels van de deur uitschrapen. Ja ja, huisdieren geven zo veel gezellig in huis 😉
Enfin, zal nu een uur wachten voor ze eten krijgt, hopelijk helpt dat wat beter. Blijkbaar krijgt ze wel voldoende van de werkzame stof binnen, ze is behoorlijk opgeknapt en tussen de worstelpartijen en het kotsen door een stuk vrolijker dan een paar dagen terug. Ik ga alleen s’avonds nog op bezoek bij mijn vader (de bezoekuren zitten zo dicht op elkaar dat ik het amper red om tussendoor thuis te komen en Dobber te voeren en uit te laten) en ben overdag wat meer thuis, dat stemt haar ook een stuk vrolijker vermoed ik.
1 Pingback