Sneller had mijn vader het niet voor elkaar kunnen krijgen, hij is vanaf vanavond weer lekker thuis. Hij mag nog niet bar veel zelf doen natuurlijk maar het is al fijn dat hij in zijn eigen bed kan slapen, op zijn eigen bank kan hangen, weer eens wat lekkers te eten krijgt (ja ja, ik kan zowaar best koken hoor ;)) en een peukje kan roken (dit is niet de tijd om te stoppen mensen) en en en…gewoon in zijn eigen huis is. De hond ging eerst achter hem kijken of vriendje er niet toevallig ook bij was maar ze is nu blij dat er in elk geval alweer een iemand terug is 🙂

Ikke ook blij. In de eerste plaats voor mijn vader natuurlijk, zo’n ziekenhuis is nou ook niet verschrikkelijk gezellig verder. Maar stiekem ook wel voor mezelf. Al dat heen en weer geren na alle stress begon me behoorlijk op te breken en mijn lichaam was al een protest begonnen. Nou kan ik er zelf ook af en toe bij gaan liggen en dat is vast prettig ..

Een ding is nog positief te bezien, hij heeft duidelijk een ijzersterk gestel dat hij het gehaald heeft en ook nog zo bizar snel genoeg is opgeknapt om thuis verder te herstellen.