Almere en zijn Blowboot

Gisterenmiddag kwam vriendje gezellig langs en tegen de avond besloten we eens op zoek gegaan naar wat gedegen weed. Zo’n grote stad, die moet toch minimaal in het bezit zijn van een coffeeshop zou je zeggen.

Na wat gezoek op internet bleek dat ook het geval te zijn, en wel op de Marskramersstraat. Mapje erbij gezocht, in ons hoofd geprent en hup, karren maar. Hoewel het dichtbij was, staan wij er sowieso om bekend nooit wat in een keer te kunnen vinden en ook nu reden we de eerste keer falikant de verkeerde kant op. Aan een rastafarian de correcte weg gevraagd (inderdaad, wat een vooroordeel om hem uit te kiezen voor de vraag naar coffeeshops maar hee, hij bevestigde het zelf door inderdaad de weg te weten) en hup, de goede richting op. Richting inderdaad, want uiteindelijk hebben we een half uur gereden, nog iets langer rondgelopen en door kermis, eenrichtingsverkeer en gebrek aan straatnaambordjes niets kunnen vinden. Wel zag ik in het begin een verstopt achteraf bootje waarvan we ons nog afvroegen of het niet per ongeluk daar zou kunnen zijn. Maar buiten dat wij in de veronderstelling waren dat een shop aan wal zou zijn, was het echt zo’n visschuit met een heuze vissersmijnheer erop, dat kon het niet wezen.

Enfin, uiteindelijk zagen we een jongerenbuurthuis en daar hebben we het nog maar eens gevraagd (ja, ook een vooroordeel maar ze wisten allemaal van de stengel en de top ;)). En wat bleek, we hadden mooi wel op die boot moeten zijn!! Mijn hemel, kan dat ding nog verstopter liggen (handig achter het politiebureau) . Maar nu komt het ergste, naast het feit dat je zonder legitimatie de hele boot niet opkomt, ben je verplicht je adresgegevens en alles op te geven en te laten checken voor je een groen topje kan bemachtigen. De jongeren in questie hadden reuze lol om onze verbaasde smoelwerken waarop wij hen even verbaasde door te vertellen dat dat in Roosendaal wel even makkelijker gaat. Daar volg je gewoon de Belgische kentekenplaten, loop je naar binnen, koopt wat je wil hebben en klaar.

We hadden dan ook weinig trek in al dat gecheck en weinig zin om nog meer te lopen en rijden waarop we maar weer richting mijn vader gereden zijn. Slechts een keer misgereden, viel alweer mee 😉