Had eigenlijk willen wachten met deze post omdat ik de foto’s hier niet van mijn camera kan halen en die ondersteunen het verhaal juist zo lekker. Maar na een verslagje van de visite van Monsieur of Guru Wim aka La Vache aka WhenPoetsDream aka Approaching Silence op zijn log gelezen te hebben, kon ik toch niet achterblijven. Dan maar zonder foto’s, die volgen later …
Anyhoe, vorige week maandag alweer heeft Guru Wim me met een bezoekje vereerd bij mijn vader thuis. Omdat we een pokkeeind (ja ja, dat was tweemaal lezen zeker? ;)) van elkaar wonen en ik niet erg mobiel ben hadden we elkaar alweer zo’n twee jaar niet in the flesh gezien. Schandalig? Zekers! Maar het maakt de goede vriendschap er niets minder om gelukkig. Leve de telefoon en internet!! Hij is de enige persoon die ik in real life heb leren kennen om vervolgens over te gaan op een virtuele relatie geloof ik, meestal gaat dat andersom 😉 Kan toch stellen dat hij menig maal mijn steun en toeverlaat is geweest en me door heel wat moeilijke nachten heeft geholpen. En me heel wat hysterische lachbuien of giegelpartijen heeft bezorgd 😀
Was in elk geval heeeeeeeeeel erg blij om hem weer te zien en het tijdstip had niet beter kunnen zijn met mijn vader nog in het ziekenhuis en ik hier wat allenig met de hond. We hebben ouderwets koffie zitten leuten en ik heb hem eindelijk voor kunnen stellen aan mijn vader. Beetje vreemd begin misschien zo in het ziekenhuis maar goed, geloof dat het beide partijen wel bevallen is ondanks het ongemak. Daarna terug naar huis en toen werd ik getrakteerd op chinees! We hebben er even op moeten wachten maar na anderhalf uur en een vragend telefoontje kregen we heerlijk te eten. Van alles wat besteld was het natuurlijk veel te veel en ik was zo snugger om de leftovers niet even in de ijskast te deponeren. Sorry Wim! (Maar jij was dan de appeltaart vergeten hey ;)). Enfin, de chinees bleek goed en daar ging het maar om. Vervolgens waren we allebei uitgeput en hebben we alleen nog gezellig ziten mutsen en giegelen voor de tv bij onder andere de Berenboot. Hoei, dat had ik gemist!! (Dat mutsen met Wim dus vooral he!).
Dinsdag kwam ik als zeer slechte hostess uit de verf door om te vallen van vermoeidheid. Geloof dat ik hem daardoor iets eerder heb weggejaagd dan oorspronkelijk de bedoeling was, ik moest gewoon in slaap vallen s’middags. Hij heeft wel nog even kunnen shoppen in de supermarkt. Klinkt misschien vreemd maar hij moet het doorgaans doen met een locaal buurt winkeltje en tja, dan laat je de kans op lekkere dingen uit een wat grotere supermarkt niet lopen natuurlijk.
Ondanks dat hij het niet zo op foto’s heeft heb ik een paar hele leuke kunnen maken, die houdt u nog tegoed. Ook de foto’s van de Berenboot op tv houdt u nog tegoed 😉 Het was erg fijn om hem weer gezien te hebben en hopelijk krijgen we het nu sneller voor elkaar weer wat af te spreken.
Leave a Reply