Terwijl ik bij Verbal Jam dol enthousiast aan het vertellen was over de studie Communicatiewetenschap, werd ik onmiddelijk ‘gepakt’ (met een ;)) op een van mijn veel voorkomende taalblunders. D of t, ij of ei, k of c, regelmatig gooi ik van alles door elkaar. Ben ik erg moe, dan willen sommige woorden in zijn geheel niet meer tot mij komen en hoewel u het volgende niet merkt, herschrijf ik zelfs wel eens stukjes omdat ik niet zeker ben van de schrijfwijze en bij enig nadenken alles raar vind klinken.

Erger is dat ik voor mijn studie Communicatiewetenschap een jaar Nederlandse Taal- en Letterkunde heb gestudeerd en tijdens mijn korte carriere als webdesigner studieprogramma’s en les-instructies heb geschreven voor universiteitsstudenten. (Die studie ben ik overigens onder andere mee gestopt omdat spelfouten in tentamens bestraft werden, een halve punt aftrek bij elke spelfout. Met mijn moeilijkheden en taalverwarring gaat dat nogal hard moet ik zeggen, ik mocht blij zijn als ik er een zesje uit wist te slepen op die manier.) Menigeen is dan ook van mening dat ik wel eens wat minder slordig zou mogen schrijven en op zijn minst op de hoogte moet zijn van kofschepen en vervoegingen. Gelukkig krijg ik meestal alleen kritiek met een knipoog.

Toch is dit geen questie van slordigheid of onwetendheid. Zoals zeer velen in Nederland ben ik licht dyslectisch, in mijn geval is dat ontstaan sinds de ME aanwezig is. Mijn woordenschat is groot, ik kan best een stukje wegschrijven (ben ook helemaal niet arrogant ;)) alleen het spellen schiet er ongewild bij in. Officiele brieven of belangrijke stukken laat ik controleren door de spellchecker (nee Adam, spelchecken is niet alleen voor mietjes) of personen in mijn buurt. Maar mailtjes, postings en zeker commentaren op andere logs laat ik niet controleren. Geloof dat meestal wel begrepen wordt wat ik bedoel namelijk 😉

Het zou ook wat worden als ik 24-uurs begeleiding nodig heb om interactief log’s te bekijken 😛