Bleh!

De hele zomer – vooral op de hete dagen – heb ik uitgekeken naar de winter. Ik gedij niet zo goed op warmte, de vermoeidheid namelijk wel. Maar nu is het kouder aan het worden en baal ik net zo goed. Minder moe verga ik sinds een paar dagen van de pijn. Paracetamol, hete douches, minder bewegen, het helpt geen zak. En eigenlijk beperkt de pijn en vooral de stijfheid nog meer dan de vermoeidheid. Bovendien stoort mijn evenwicht bij kou en een evenwichtsstoornis is vergelijkbaar met zeeziek op een schip vast zitten.

Op dit soort dagen is alles dan ook meteen volkomen bleh! Omdat ik weer moet wennen aan de verschuiving van symptomen en met mijn neus erop gedrukt wordt dat ik eigenlijk bijzonder weinig uitspook. Dan realiseer ik me goed hoe beperkt ik ben. Dat ik niet kan fietsen met al die wind (en sowieso al niet rechtuit kan fietsen ;)) en de bus zo aan me voorbij rijd(t?) omdat ik niet een paar meter kan hollen. Hell, zelfs sex is met aangepast programma. En daar baal ik stevig van!

Maar goed, niks aan te doen, moet maar accepteren, best mee te leven, andere leuke dingen, blaaa blah blaaaah.