De strijd om eten, een eigen plekje, status en aandacht is volledig losgebarsten in huize CiNNeRs. Dat wil zeggen, tussen de katten dan. De hond voelt zich meer verzekerd van deze zaken denk ik, zo niet dan denderd ze simpelweg even over iedereen heen voor dan toch.

Enfin, de strijd levert wat vervelende nadeeltjes op. Zo plast Knoepie eens in de zoveel tijd maar in de hondenbak op het kussen, vermoedelijk als het haar teveel naar hond gaat ruiken. Natuurlijk alleen als ondergetekende en hond de hort op zijn, een heterdaadje is nog niet voorgekomen helaas. Ik was me dus gek aan hondenkussens en ze slijten waar je bij staat. Verder is het geven van iets extra’s geen lol meer aan. De katten maken elkaar al bij voorbaat af voor een stukje ham of een plasje melk, vervolgens bijten ze door de haastige spoed continue in mijn ledematen en daarna wil iedereen elkaars stukje of beetje afsmikkelen zodat het wel een stoelendans lijkt, maar dan met een hoop gegrom, gesnauw en geram. Is dit ritueel eindelijk een beetje goed afgerond kijken drie paar ogen mij bijzonder beschuldigend aan, overtuigd dat de ander vast meer heeft gekregen.

De strijd om de knuffels begint nog hevigere vormen aan te nemen. Zo vind Knoepie het lekker om tegen mijn hoofd aan te slapen. Klein poesje, reuze gezellig, geen problemen daar. Maar Dolly (u weet nog wel, de kat ten grote van een kleine poedel!) heeft sinds gisteren besloten dat zij ook meer nachtelijke aandacht behoeft. Gevolg: eerst een gevecht, levensgevaarlijk dicht bij ogen en neus enzo. Vervolgens een tientonner die ‘gezellig’ ook op mijn hoofd probeerd te klimmen om al knorrend mij ten onder te laten gaan. Ze is de eerste en heeft een speciaal plekje in mijn hart, maar dierenliefde kan ook tever gaan. Bovendien verstoort het behoorlijk de nachtelijke ‘ik-kan-niet-slapen-masturbeer-sessies’ 😉

Ook de dagelijkse aandacht-porties zijn niet goed of deugen niet. Knoepie is simpelweg jaloers op alles en iedereen. Wel handig, als je haar nodig hebt roep je gewoon een van de andere dieren, ze luistert daar perfect naar!! Maar verder moet ze toch vaak een duw opzij hebben, wil de rest ook aan bod komen. Dolly bezet een goede tweede plaats als het op jaloezie aankomt maar wurmt zich gewoon overal tussen nu. Alleen qua eten is ze een watje, eet een ander (Knoepie dus) haar eten op komt ze me ziellig mauwend halen ‘of ik het ff op wil knappen’. Bizar aangezien ze zeker twee keer zo groot en drie keer zo zwaar is als Bor en Knoepie. Bor is ook wel jaloers maar trekt zich altijd snel terug. Die moeten we dus goed in de gaten houden voor zijn portie gelukzalige aaitjes. Denk nu niet dat hij zich niet laat gelden trouwens. Hij mept iedereen gewoon ff in elkaar op zijn eigen tijd en is nog altijd de baas in huis. Hoewel het er naar uit ziet dat Knoepie die plaats al wil veroveren en dat zou goed kunnen lukken als ze nog wat groter en ouder is.

Enfin, ze zijn me allemaal even lief, zou ze alleen af en toe wel ffies achter het behang willen plakken.

Update: terwijl ik dit stukje schreef besloten Dolly en Knoep het maar op een accoordje te gooien en zich beiden op dezelfde bureaustoel te persen. Zo ziet het er wel weer liefdevol uit he! 🙂[[image:dolknoepstoel.jpg::center:0]]