Ik schaam mij er niet voor om te zeggen, ik heb een schimmelnagel. Niets bijzonders eigenlijk, duizenden nederlanders hebben er zo een. We lullen er niet graag over maar soms gebeurd dat en daar moet je niet moeilijk over doen. Tegen zo’n schimmel heb je medicijnen: zalven, cremes maar ook pillen. En die pillen, dat blijkt vergelijkbaar als schieten met een kanon op een mugje. Die pillen kreeg ik gisteren na wat dubben voorgeschreven en vanmiddag had ik de eerste genomen. Was al gewaarschuwd dat de bijwerkingen bijna nooit voorkomen maar dat een MEer overal slecht op kan reageren. En ik reageer vaak beroerd op medicatie dus ik moest het maar voorzichtig proberen.
Enfin, natuurlijk reageerde ik en heftig ook! Twee uur s’middags had ik de pil genomen waarna ik al meteen misselijk werd en mijn maag zag zwellen tot een flinke uitpuilende bult. Vervolgens werd ik duizellig, kreeg overal pijn en mijn gezicht voelde wel wat vreemd. Maar ja, makkelijk te verwarren met een ME terugval en ik lees bijsluiters niet best van te voren om hypogondrie te voorkomen. Dus toen kwart over vier vriendje thuis kwam en uitriep dat ik er wel erg beroerd uitzag, stond ik er pas bij stil dat dit misschien niet echt de goede kant op ging. Na wat lezen bleek dat ik alle bijwerkingen van overdosering had. Volgens de bijsluiter is dat zeer gevaarlijk en moet ‘onmiddelijk’ contact met de arts opgenomen worden in zo’n geval (tenzij reeds bewusteloosheid aan de orde is, dan meteen naar het ziekenhuis enzo).
Mijn eigen arts is op vrijdagmiddag vrij, de huisartsenpost opent pas om vijf uur, dus eerst de waarnemend arts gebeld. Daar liep ik tegen de assistente aan die alleen zei dat ik maar gewoon moest stoppen met het middel. Dus vroeg ik of die bijwerkingen verder geen kwaad konden, aangezien dat vetgedrukt met uitroepteken in de bijsluiter stond. Waarop ze zei “Ja, die medicijnen zijn ongelovelijk duur en het is maar voor een schimmelnagel he. Of wacht, u bent zeker ziekenfondspatient en het maakt u niets uit hoe duur het is?“
Het gebeurd me niet snel maar ik zat volkomen met mijn bek vol tanden!! Gelukkig zei ze na enige stilte zelf maar dat dat misschien niet het belangrijkste was. Mijn woordenstroom kwam daardoor weer wat op gang en ik stelde mijn vraag nog maar een keer. Nou ja het kon heel ernstig uitpakken ja dus ik moest de huisartsenpost straks ook maar bellen. Nou, dat was een hele geruststelling!!!
Half uur gewacht om de huisartsenpost te kunnen bellen. Daar was het vooral belangrijk of ik verzekerd was en zo ja waar en onder welk nummer. Weet ik veel, waarom staat dat niet gewoon in de computer??? Vervolgens moest ze even een andere lijn en bij terugkomst verbrak ze de mijne. Even wachten, ze heeft mijn nummer maar na enkele minuten leek het er niet op dat ze van plan was te bellen. Dus zelf weer aan de gang. Opnieuw bandje, wachten en in gesprek vallen. Daarna deed het nummer het helemaal niet meer en toen ik net zin kreeg de telefoon uit het raam te gooien kreeg ik haar toch weer te pakken. Ineens was de verzekering niet belangrijk meer en kreeg ik meteen een arts. Dus ik wil vertellen over mijn klachten maar ow, zijn mobiel ging af. Op de achtergrond hoor ik een hoop gekeuvel over een geplanned weekendje en daarna dat hij ‘die mevrouw nog even moet aannemen’. Daarna kreeg hij haast, ja een leuke vriendschap is veel belangrijker dan een patient nietwaar! Ook van hem kreeg ik een hoop gewauwel over hoe om te gaan met een schimmelnagel en dat ik me daar niet druk over moest maken. Nee dat deed ik al niet!!!!! Vervolgens kreeg ik de melding dat als ik koorts zou krijgen het gewoon buikgriep was en natuurlijk niet door de medicijnen kwam (wat een toeval hee ;)). Om een lang verhaal niet helemaal ellelang te maken. Heb niet eens al mijn klachten kunnen vertellen, daarvoor bleef hij teveel aan het woord. Kreeg de ‘geruststelling’ dat ik nu nog niet in shock was of open wonden in mijn gezicht had, dus moest ik maar afwachten of dat zou gaan gebeuren. “Ow en veel water drinken he?” Waarna hij ophing zonder dat ik nog maar een kik had kunnen geven.
Nou ben ik niet in shock geraakt zoals u kunt merken. En mijn gezicht is geschilverd, rood en dik maar niet open, dus het zal morgen wel beter gaan als de zooi uitwerkt. Het is dus ‘meegevallen’ als je de consequenties leest cq hoort die hadden kunnen volgen. Maar ik weet nu wel waar al die klachten over huisartsenposten vandaan komen!!!
Leave a Reply