Het merkwaardige van chronisch ziek zijn is dat mensen toch verwachten dat je beter zal worden of vreemd opkijken dat je ‘nog steeds’ ziek bent. Het woord ‘chronisch’ heeft voor sommigen blijkbaar geen enkele betekenis. Regelmatig krijg ik – van mensen die echt volledig op de hoogte zijn van mijn twaalfjarige ziektegeschiedenis – zinnen naar mijn hoofd geslingerd als ‘waarom loop je zo raar, is er iets aan de hand?’, ‘ben je alweeeeer moe?’ of zelfs de ‘je ziet wat moe, ben je ziek?’. Vandaag kwam ik ietwat kreupellig ergens binnen waarop ik meteen de opmerking kreeg ‘Goh, ben je nog niet hersteld?’
Echt verwonderlijk is het misschien niet aangezien zelfs artsen met gemak over de toevoeging ‘chronisch’ heen denderen. Tenslotte is de oorzaak van Chronisch Vermoeidheids Syndroom niet bekend, dus kan ik alle dagen zomaar, geheel opgeknapt de deur uit wandelen.
Leave a Reply