Een ruime week geleden vertelde ik over het leed wat WW heet. We moesten in elk geval iets nasturen wat al opgestuurd was. Vervolgens zou er haast gemaakt worden en afgelopen donderdag zou alles beoordeeld en klaar zijn. Toen we donderdag belden bleek de zaak echter overgegeven aan iemand anders en tja, die werkt part time en och, die is er pas aanstaande dinsdag weer. Nee helaas, dan kan niemand anders het beoordelen.
Maar het werd nog erger .. Vorige keer was er een papier zoek van de drie die we hadden opgestuurd. Nu vermoeden we dat de gehele envelop zoek is, maar dat ze gek zijn op spreidingsbeleid. Vandaag ontvingen we namelijk een brief over een tweede stuk wat we niet opgestuurd zouden hebben, en die zat in diezelfde envelop . Het is toch knap dat men daar vier weken nodig heeft om er achter te komen dat er stukken ontbreken!!! Lucky guess, over een ruime week krijgen we dan de brief over het derde stuk uit die envelop, want dat zal er ook wel niet zijn dan hee. Helaas kunnen we die niet bij voorbaat maar mee sturen, het gaat om een formulier van hun (persoonsgegevens, of je samenwoont).
Inmiddels zitten we dus twee maanden na eerste inschrijving, zes weken in de beoordelingsfase en beginnen de eerste aanmaningen binnen te stromen. Met alleen 70% van het minimumloon voor een persoon, kom je tenslotte niet ver met zijn twee en vier huisdieren. Mijn vader heb ik al volslagen arm geleent, daar kan ik toch niet bij blijven aankloppen (het is straks voordeliger als ik bij hem intrek!) Je zou voor minder zo’n pleuriswijf over de balie gaan rukken, vindt u ook niet?
Leave a Reply