Een weblog – met name een lifelog – kan heel veel of heel weinig weggeven over een persoon. Mits geen fictie, kunnen de verhalen zelf al aardig wat vertellen over de weblogger natuurlijk. Maar ook de manier van schrijven, de toon, de onderwerpkeuze, de frequentie en noem nog eens wat. Het helpt allemaal mee met de beeldvorming die onvermijdelijk ontstaat bij de lezers. Zelfs bij het schrijven is er sprake van ‘lichaamstaal’.

Nou zegt het lang niet alles. Bepaalde delen van mijn leven blijven verborgen, al is het maar vanwege de privacy van derden (maar zelfs ik deel niet alles). Vrolijke berichtjes wil niet zeggen dat ik niet diep in de put kan zitten en vice versa. Hoe slechter mijn gezondheid, de meer ik log vaak. Maar ook dat weer niet altijd. Echter alles bij elkaar genomen ben ik vrij makkelijk en open en beweren vrienden mijn persoon erg duidelijk terug te zien in mijn log schrijfsels.

Maar hoe zit dat met lezers die mij alleen kennen van dit log en wat schrijfsels hier en daar? Wat voor beeld hebben die zich over ondergetekende gevormd? Eerlijk gezegd heb ik geen idee, behalve dat ik weet dat ik mijn lezer soms erg slecht kan inschatten. Wel merk ik dat dat andersom ook nog wel eens het geval wil zijn. Zo is me wel eens (zeer goed bedoeld) geschreven dat ik een erg zachtaardig meisje zou zijn wat beslist iets assertiever moest worden. Die heeft me nooit van dichtbij meegemaakt duidelijk, met mijn agressieve aard, eigenwijze wil en sterke mening heeft menig peut gewenst dat het wat minder kon. Ook heb ik wel eens mailtje gekregen van iemand die vond dat ik wel een onnoemelijk druk leven had, omdat ik tenslotte elke dag wel een paar keer log. Maar als dat het enige ‘zinnige’ (hm, gevaarlijke uitspraak) is wat ik op een dag doe, dan valt dat wel weer tegen vermoed ik. De mooiste vond ik wel dat iemand nav dit verhaal dacht dat ik de maagd van 28 lentes was. Helaas moest ik de mijnheer in questie teleurstellen, mijn maagdelijkheid is er heel wat eerder aangegaan 😉

Deze opmerkingen hebben me stiekem wel nieuwsgierig gemaakt naar hoe de lezer – u dus – mij beziet. Nu zou ik u dat gewoon kunnen vragen natuurlijk. Maar dat lijkt niet verstandig. Wellicht zegt u allemaal dingen die ik helemaal niet wil horen. Of lijkt het alsof ik ga vissen naar complimentjes (en ik vind mezelf al zo leuk). En eigenlijk doet het er ook helemaal niet toe natuurlijk.

Maar mocht u zich niet kunnen beheersen .. Tja, dan kan ik het ook niet helpen.