Ik ben wat vreemd gestemd deze week. Mijn lichaam geeft het met de dag meer op en mijn beenspieren laten me af en toe een seconde in de steek. Met name lastig als je net een trap probeert te beklimmen. En ook niet bevorderlijk voor een goed humeur. Verder ben ik overstressed, gefrustreerd, gedeprimeerd en pieker ik bijna elke minuut van de dag. Dat zal mijn lichamelijke staat wel weer niet ten goede komen schat ik zo. Aan de andere kant heb ik vanmiddag mijn eerste telefonische vergadering gehad vanwege vrijwilligerswerk wat ik ga doen (webdesign voor de Steungroep ME en Arbeid) en dat stemde me enorm vrolijk. Gaf me een gevoel van nuttig zijn, wat ik behoorlijk mis sinds ik niet meer werk. Heb ook nog wel lol gehad met een vriendin vanavond en uitgebreide knuffelsessies gehouden met de hond en de katten.

Eigenlijk kan het met de minuut wisselen. Zo ben ik lief en vrolijk, zo snauw ik iedereen en alles geirriteerd af, dan lach ik me suf om vervolgens een huilbui te krijgen om niks. Mijn vriend zal er blij mee zijn! Hij heeft ook nog een stevige griep te pakken, altijd fijn om een psychotische vriendin erbij te hebben nietwaar. Gelukkig is hij wel wat gewend en zelf ook niet de makkelijkste. Daarom passen we onder andere zo goed bij elkaar denk ik.

Enfin, kan gebeuren denk ik maar. Vandaag maar eens heel rustig aan doen, wat bij slapen en proberen wat zaken van me af te zetten. Op deze manier drijf ik alleen maar mijn bloeddruk tot grote hoogtes en het helpt toch niets. Volgens mijn vader zal alles rech kom. En je weet, vaders hebben altijd gelijk.

Mijn vader zeker!