Vandaag een bezoekje aan de oogarts gebracht. Eigenlijk omdat ik terug moest komen als mijn ogen verslechterden of ontstoken raakten. Toen ik de afspraak vorige week maakte, waren mijn ogen ontstoken als ik weet niet hoe. Maar natuurlijk was er vandaag geen vuiltje in deh .. mijn oog te bekennen.
Ik word daar altijd heel ongemakkelijk van. Voor mijn gevoel kom ik dan om niets en artsen hebben het wel druk genoeg. Maar hij vond het toch goed dat ik terug was gekomen dus vooruit dan maar. Verder kon hij natuurlijk niets zinnigs vinden. Het vermoeden is nu dat ik allergisch ga reageren als mijn weerstand zakt. Daar heb ik verder niks aan, ga maar eens uitvinden waar je op dat moment allergisch voor bent! Gaat ook niet gebeuren dus. Wel heb ik druppels meegekregen die ik kan gebruiken als het weer de mist in gaat. Samen te gebruiken met de neptranen die ik al heb, kan ik me tenminste gek druppelen als ik daar zin in heb.
Moet bekennen dat ik me wel wat lichtjes zorgen maak. Niet vanwege mijn ogen, wel vanwege mijn beroerde weerstand. In het begin van mijn ME-periode was mijn weerstand ook zo laag en ik heb dan ook de meest bizare infectie-ziektes meegekregen. Wist u bijvoorbeeld dat ook mensen mond en klauwzeer kunnen krijgen? Nee ik ook niet. (Toen mijn huisarts daarmee aankwam was ik woest, hoe kon hij nou grappen en grollen maken terwijl ik zo ziek was!) Het blijkt een gewone kinderziekte die meestal niet ernstig is. Alleen zoals bij meer kinderziektes het geval, een stuk zwaarder als je het krijgt op volwassen leeftijd. Komt overigens vrijwel niet voor bij volwassenen, tenzij de weerstand erg beroerd is. Het is slechts een van de vele euvels waar ik mee rondgehobbeld heb. Tot een paar jaar terug ik eindelijk mijn weerstand op een redelijk pijl had gekregen.
Nu lijk ik weer aardig terug bij af. Als iemand door de telefoon mijn richting op niest heb ik al griep, is het een niet ontstoken dan het ander wel en de vage zooi steekt dus ook weer de kop op.
Leave a Reply