Nou, de koffie van vanmiddag is wel weer uit mijn systeem denk ik. Het heeft een hoop zweten, bibberen, overgeven en enkele wegtrekkers gekost, maar zo’n fout maak ik dan ook weer tijden niet meer! Ook de dermatoloog heb ik nog bezocht, dus al met al eh .. nee, viel het toch niet mee eigenlijk. Er kwamen veel herinneringen boven van de tijd dat ik dit bijna dagelijks meemaakte. De evenwichtsstoringen maken dat je enorm zeeziek raakt, ook al heb je vaste grond onder de voeten. Enige positieve is wel dat ik dat gelukkig bijna nooit meer zo erg heb, tenzij ik me vergis in koffiekan dus 😉

De dermatoloog was in het gesprek aardig, maar vooral nogal snel en haastig. Geen wonder, de wachttijden bedragen ongeveer drie, vier maanden. Kreeg nog wel mee dat intoleranties niet uit een allergietest komen rollen en dat ik dus veel intoleranties heb. Geen allergieen. Kijk, dat heb ik al die jaren niet geweten. Daarna is er met een appelboortje een stukje uit mijn arm gehaald en over een week of wat mag ik het resultaat op komen halen. Niemand wilde ook maar een clue geven van wat de aandoening kan zijn, dus ik wacht het maar af. De assistente trok wit weg bij het idee dat de wenkbrouwpiercings net zoveel pijn doen als het appelboren. Tja, ik bedoelde er eigenlijk mee te zeggen dat het dus wel meevalt, maar dat kreeg ik niet meer over geloof ik..

Overigens wel leuk. De balie-medewerkster zag dat ik ME heb en was er heel geinteresseerd in cq aardig en begripvol over. Valt me toch wel op in dit ziekenhuis, vrijwel iedereen neemt het heel serieus. Er wordt ook rekening mee gehouden bij het maken van afspraken en uitvoeren van testen. Behalve de Gyneacoloog, die heeft er geen verstand van en roept dus altijd maar dat ik het zelf beter zal weten (in de goed bedoelde zin van het woord hoor). Je ziet, zo kan het ook!

Tijd voor een kopje decafe ..