Hij was mijn kalverliefde op de basisschool en werd later mijn (puber)vriendje. Dat ging uit rond mijn veertiende en rond mijn twintigste ben ik hem helemaal uit het oog verloren. En gezien het feit dat ik naar de andere kant van het land ben verhuist, was de kans wat klein dat ik hem zo tegen het lijf zou lopen. Dat heb ik eigenlijk altijd jammer gevonden.

Onlangs besloot ik dus hem toch eens te gaan zoeken. Je weet nooit wat er zoal op internet rondhangt nietwaar. Op Google kwamen vele E’s boven maar natuurlijk niet de goede. Schoolbank.nl leverde – op een hoop leuke herinneringen na – in eerste instantie ook niets op maar bracht wel nog een andere naam in herinnering, destijds een vriend van E. Over hem vond ik wel wat gegevens op Google en zelfs een mailadres. Ik was niet zeker dat dit mailadres ook echt bij de juiste persoon hoorde, maar met afwachten kom je helemaal nergens. Dus toch de stoute schoenen aangetrokken en een mail vol gebazeld.

Vandaag deed ik mijn mailbox open en het eerste wat ik zag binnen vliegen was een mailtje van E! Hij drie kinderen, ik drie katten en een hond. Binnenkort gezellig bij kletsen …

Wat is internet toch een fijn medium!