Iedereen is bekaf hier in huis, dus ik bevind me in goed gezelschap. Vandaag hebben we eindelijk het huis voorzien van een omkat. Wat neerkwam op eerst alle spullen uit kasten en van tafels zodat de moed ons bijna in de schoenen zonk, een hoop gesleep, duizend keer de katten overal vandaan plukken, een hoop gezop, nog meer gesleep, een heleboel ‘NEE’ gillen tegen dezelfde katten en toen ineens … zag het er allemaal heel behoorlijk uit. Het staat her en der nog vol met overbodig geraakte stoelen, opgestapelde boeken, CD’s en rommel-die-je-toch-niet-weg-wil-gooien-maar-waar-moet-je-het-laten-he. Maar het staat goed, we hebben eindelijk weer wat meer ruimte en het kikkert lekker op. Hoera voor de pijnstillers, kon ik toch maar mooi even doen alsof ik gerust een hele dag rond kan hollen. Voel de terugslag die morgen gaat beginnen al aanstormen, maar soms moet je dat er even voor over hebben nietwaar (daar denk ik morgen wellicht heeeel anders over ;))
Inmiddels is iedereen in diepe rust. Vriendje heeft het zware werk verricht en voelde zich waarschijnlijk net zo beroerd als ik me normaal gesproken voel. Ons hondje heeft het niet zo op rotzooi en verbouwingen en is uitgeput van al het opletten. En de katten zijn zo uit hun dak gegaan dat Knoepie er wallen van kreeg. Ja echt waar, de enige kat die ik ken die walletjes onder haar oogjes krijgt als ze moe is maar niet wil slapen omdat er nog zoveel te ontdekken valt. Ik ben zo moe, dat ik de slaap niet kan vatten (kent u dat?). Maar ga nu toch maar eens een poging wagen. Vandaag maar wat rustiger aan …
Leave a Reply