[[image:demonstratie.gif::left:0]]“Nederland heeft een nieuwe Pim Fortuyn nodig. Uit een onderzoek van Intomart GFK, in opdracht van RTL Nieuws, blijkt dat 50% van de Nederlanders snakt naar een ‘nieuwe Pim‘.

Van de 524 ondervraagde mensen is 91% het eens met de stelling dat de problemen waar Fortuyn zich voor zijn dood, twee jaar geleden, mee bezig hield, nog steeds bestaan. Zeker 49% van de ondervraagden vindt dan ook dat er een nieuwe ‘Pim Fortuyn’ nodig is om de problemen op te kunnen lossen.” Verder …

Sowieso is dit natuurlijk achterlijk gesteld. Een ‘nieuwe Pim’, wat moet ik me daar bij voorstellen. Een nieuwe politiek ok, een soortgelijk geluid a la. Maar een nieuwe Pim dat klinkt als het willen van een nieuwe keuken.

Verder vraag ik me af of die mensen ooit nadenken over hun eigen rol in deze maatschappij. Werp een blik op Duitsland, Frankrijk, Engeland .. Daar wordt nog geprotesteerd en gedemonstreerd. En niet halfwas zoals de vijf man hier bij de laatste WAO demonstratie maar tientallen duizenden mensen die gezamenlijk het gevoel hebben iets te moeten doen. Mensen die niet gaan zitten wachten tot er iemand opstaat waar met zijn allen achteraan gehold kan worden. Maar die het heft in eigen handen willen nemen. Een mentaliteit die de nederlander blijkbaar vreemd is geworden in de laatste tien jaar.

Dat heeft niets te maken met het overlijden van Pim Fortuyn maar alles met de merkwaardige instelling die in Nederland heerst. Er is gestemd en daarna leggen we ons overal bij neer in de vier jaar die erop volgen. De politiek heeft het nooit makkelijker gehad als in 2004. Welke achterlijke maatregel ook, hoe groot de groep ook is die het er niet mee eens is, hoe uit de kluiten gewassen schandalen ook geraken, als minister kom je overal mee weg.

Onlangs bleek uit een andere enquete dat tachtig procent van de nederlanders het huidige kabinet niet zien zitten. Zeventig procent van het CDA zou zelfs niet eens een kop koffie willen drinken met de Minister President. Toch doet de bevolking in praktische zin absoluut helemaal niets. Het blijkt uit een enquete, we zien het in de peilingen en lezen af en toe iets in een ingezonden brief naar de krant. En daar houdt de ‘actie’ op. Op hoogstens enkele duizenden mensen na, vindt niemand de genoemde problemen zo belangrijk om er zelf iets mee te doen. Nee, hier wordt gewacht op een nieuwe messias die het voor ons mag doen.

Hoe bizar is dat!