Inderdaad, de laatste tijd is het weinig lijflog of update. Bekenden kunnen vaak wel raden hoe dat komt, het lichaam werkt niet zo erg mee. Vanmiddag had ik zelfs een ouderwetse lange wegvaller in het winkelcentrum. Op de fiets, altijd handig (maar ben er zonder kleerscheuren vanaf gekomen). Kon er deze keer ook niet zo om lachen. Voelde absoluut niets aankomen. Van de een op de andere seconde kreeg ik kortsluiting. Dan zie ik alleen nog witte vlekken rond flitsen, kan niets meer maken van geluiden om me heen en nadenken kost enorme moeite. In eerste instantie ben ik er gewoon maar bij gaan zitten, wachten tot het over zou gaan. Na een tijdje kwam ik erop om vriendje te gaan bellen maar kwam ik er ook achter geen telefoon bij me te hebben. Nog wat later sloeg toch een beetje de paniek toe. Het gaat altijd over dus het lag voor de hand dat dat nu ook zo zijn. Maar als het zo lang duurt en je zit maar ergens op straat.. Denk dat ik iets van twintig minuten heb zitten wachten tot het goed genoeg ging om weer rechtdoor te kunnen lopen.
Dan merk je trouwens ook wel hoe een situatie snel went. Ik heb dit jaren terug vrijwel dagelijks gehad op de meest rare plekken. Maar gebeurd het een tijdje niet, vergeet je geheel hoe dat eigenlijk was. Tegenwoordig heb ik het alleen maar in hele korte vlagen, tot vandaag dan. Teken aan de wand, ik moet beter op mezelf gaan letten!
Verder heb ik trouwens een hele leuke dag gehad hoor (dat u niet denkt dat ik geheel depressief zit te wezen). Had een pijnstiller (met codeine) en een jointje genomen en weet meteen waarom ik dat nooit samen doe. Heb de rest van de middag en avond in een deuk gelegen om alles, vond vooral mezelf erg leuk.
Leave a Reply