Afgelopen donderdag rond een uur of drie begon het, een terugval. Griezelig om het precieze tijdstip te weten he? Normaal merk ik dat ook niet zo precies. Denk dat ik deze terugval aan het thyrax-experiment te danken heb. Woensdag gestopt en donderdag sloop de boel er al in. De vervelende effecten zijn inmiddels totaal verdwenen, maar het ietsje energieker zijn dus ook. Lijk eigenlijk elke dag wat vermoeider te geraken. Geen ‘slaap-vermoeidheid’ maar een ‘zwabberbenen-koffie-in-de-ijskast-zetten-en-typfouten-vermoeidheid’.

Moet zeggen dat ik er maar niet aan kan wennen, zo’n terugval. Hoewel ik al ruim twaalf jaar met ME kamp, blijft het vervelend om achteruit te gaan. Mijn geestelijke welzijn wandeld er dan ook vaak achteraan. Ook deze keer, hoewel ik deze terugval mijlenver kon zien aankomen natuurlijk. Ben stik-wisselvallig en tussendoor strontsjacherijnig. Zoals nu …

*Gaat maar lekker naar bed*