Nou ben ik toch altijd bizar voorzichtig, maar gisteren had ik het toch voor elkaar. Had zo’n sixpack goedkope yoghurtjes in de ijskast staan. U weet wel, van die zeer lang houdbare kuipjes. Toen ik die gisterennacht uit de ijskast viste, zag ik dat een bakje stuk was en de wolk schimmel eruit kwam piepen. Na enkele minuten twijfel besloot ik dat ik dat mijn omgeving gelijk had en ik dus niet zo overdreven voorzichtig moest doen. Dat het bakje al stuk geweest was natuurlijk en de overige vijf tenslotte nog heel waren. Het eerste bakje smaakte wel een stuk zuurder dan het tweede bakje van een ander sicpack. En de nasmaak was ook nogal schimmelig. Och, ‘psychisch’ dacht ik nog.

Tot ik een kwartier later moest kotsen of mijn leven er vanaf hing. Met bijbehorende afschuwlijke hoofdpijn, spierpijn en wazigheid was het wel duidelijk, dit had ik al eerder meegemaakt! Toen had ik per ongeluk op een camping in Frankrijk een enorme hoeveelheid ongezuiverd water gedronken (oftewel, een flinke bak chloor achterover geslagen). Vierentwintig uur volkomen van de wereld en vervolgens drie maanden bij alles wat ik at of dronk ziek.

Deze keer is het wat minder ernstig geloof ik, het absurde kotsen zal wel gescheeld hebben. Plus de enorm fijne pijnstillers die ik toch al voorgeschreven heb gekregen en grif gebruik van gemaakt heb (netjes de voorgeschreven hoeveelheden hoor). Na enkele uurtjes was het ergste dus wel gedaan. Nu de hoofdpijn, het vage misselijke en de spierpijn er nog af.

Weet ik tenminste weer waarom ik ook alweer zo ‘overdreven’ voorzichtig was.