Tussen de commentaren bij het stukje ‘schaamlap’ zag ik iemand zeggen “Iedereen windt zich op maar de mensen die echt in nood zitten zwijgen”. Daar kreeg ik zoveel verschillende gedachten op, dat ik besloot er maar even op door te schrijven.

Ten eerste denk ik dat een ieder wel in meer of mindere mate met een of meer bezuinigingsmaaregelen te maken heeft (gehad). Zelfs als u een goede baan hebt moet u toch ook merken dat uw loon bevroren wordt, de gemeentelijke belastingen bizar verhoogd zijn, de benzine de pan uitstijgt en het kwartje van Kok nimmer terug zal keren, de ziektekostenverzekeringen omhoog zijn gegaan en misschien staat uw baan ook wel op de tocht. Daarnaast bestaat een deel van mijn lezers uit chronisch zieken die toch zeker de achteruitgang gemerkt hebben.

Ten tweede ben ik van mening dat mensen zich best weer wat drukker mogen maken om hun medemens. Het is griezelig, maar Balkenende zit niet helemaal verkeerd met zijn normen en waarden debat, al geeft hij zelf niet bepaald een goed voorbeeld voor een sociaal Nederland. Je hoeft je niet af te vragen hoe het kan dat iemand maanden dood in zijn huis ligt zonder dat iemand het merkt, als je zelf je buren ook niet kent. Nu is er een soort vreemde half-sociale maatschappij ontstaan. Men wil wel bepaalde sociale vangnetten maar wat geen directe consequenties heeft, hoeft men zich niet druk om te maken. Het is gek, maar dan werkt het niet. Kijk maar om u heen.

Ten derde lijkt drie kwart van de bevolking wel eens te vergeten dat het hen ook kan overkomen. U kan in scheiding raken, uw baan verliezen, ziek worden, voor hoge ziektekosten terecht komen en in de WAO geraken (och pardon, nee dat kan binnenkort niet meer) met alle consequenties vandien. Ik besloot ook niet op mijn achtiende maar eens chronisch ziek te worden zodat ik voor niets aan twee studies begon waar ik lekker tot mijn zestigste jaar aan mag blijven betalen. De meeste mensen raken niet vrijwillig werkeloos en er zijn maar weinig daklozen die genoeg hadden van hun vier muren. We hebben hier gekozen voor een systeem waarbij men bijdraagt voor anderen maar zelf eveneens opgevangen wordt indien nodig. Kijk maar uit, u wordt sraks niet meer opgevangen hoor. En dan is het te laat om er ook maar iets aan te doen.

Ten vierde zijn er ook neveneffecten waar u zich druk om zou kunnen maken. Stel u bent gezond, heeft een goede baan en een leuk huis en kan die – voor u wellicht kleine – achteruitgang wel dragen. Is het nog wel zo dat u waarschijnlijk aardig wat pre- en vutpensioenpremies heeft betaald waarvan een deel verdwijnt in het gat dat begrotingstekort heet. Blijft u vrolijk WAO-premie betalen voor een hoop gebakken lucht. Kan u straks uw ouders in huis nemen omdat die het zelf niet meer redden, er geen plek meer is in de verzorgingstehuizen en de thuiszorg niet meer te betalen is. Buiten dat u wel mag gaan sparen voor uzelf. Gaat u straks veertig uur per week werken en bovendien langer. Gaan kinderen pas tegen hun dertigste het huis uit omdat zelfs met een voltijdsbaan een studie niet meer te betalen is. Of betaald u zich een breuk voor een beetje rust in huis.

Als vijfde en laatste punt wil ik nog opmerken dat de meeste mensen liever niet over hun sores praten. Zeggen dat je geen centen makke hebt is simpelweg not done in Nederland. Liever schone schijn dan de schaamte voorbij. Net als met prostitueebezoek eigenlijk. Niemand doet het maar het is een miljardenindustrie.

Enfin, dit zijn geen voorbeelden van mensen in uiterste nood nee, dat niet. Die mensen hebben allang geen internet meer, als ze al vier muren en een dak bezitten. Die zeven honderd bejaarden die in dit geweldig welvarende land gewoon dakloos over straat zwerven hebben wel iets anders te doen dan in een internetcafe over de AOW die ze niet krijgen te wauwelen. Hopelijk wil dat niet zeggen dat we het er maar niet meer over moeten hebben. En ik denk zelfs dat u die bejaarden ook liever opgevangen ziet dan opgepakt voor landloperij.

Gek trouwens. Bij de stapels bezuinigingsmaatregelen en veranderend beleid van de afgelopen twee jaar heb ik nog niet zoveel ophef gezien als nu ontstaat over de directe afschaf van het PC-prive project. Daar maakt de werkende mens zich dan ineens wel ongeloveloos druk over …