Vanochtend kwart over negen werd ik wakker gebeld, mijn vader kon meteen naar huis. Oef .. ik had krap vier uur geslapen. Enfin, naar huis is naar huis hee. Dus even overgeven, douchen en hups de bus in. De pechdingetjes van gisteren (alles laten vallen, de verkeerde bus instappen, eten in de wasbak laten vallen, woeaahhh) zette vandaag nog even door. Dus ik kwam boven zonder rolstoel. Ging weer naar beneden om een rolstoel halen. Weer naar boven proberen te komen maar de lift ging telkens na de eerste verdieping weer naar beneden, zo duurde het drie ritjes voor ik weer op de tweede was. Boven bleek er natuurlijk toch een rolstoel te zijn (wat iedereen dan natuurlijk erg grappig vindt). Onderweg moest Jan en alleman me vertellen dat ik er wel erg moe uitzag, niet zoveel moest stappen en vroeger naar bed ha ha hi hi enzo (ja weten die mensen veel). Maar goed, het is allemaal gelukt en tegen elven zat hij hier gezellig op de bank. Relatief gaat het allemaal prima en hij doet netjes niks. Lief als hij is klaagt hij ook niet over alles wat ik net even anders doe of alle rommel die ik laat staan her en der. Maar goed ook, anders krijgt hij gewoon geen koffie meer *grinz*

Verder is het maar goed dat het ziekenhuis niet weet dat de lamme de blinde helpt hier. Viel vanmiddag in slaap en twee en half uur later heeft mijn vader me maar uit mijn coma geroepen. Je krijgt toch honger he, op een gegeven moment. En de hond wilde ook wel wat eten enzo. Wekker niet meer gehoord, onbewust weet ik waarschijnlijk dat er nu iemand is die me wakker kan maken? Hoe dan ook, lekkere verzorging in huize Pa CiNNeR 😛

Het is in elk geval wel gezellig om hem weer thuis te hebben, samen darten kijken is veeeeel leuker (Ja natuurlijk, ook blij dat hij goed vooruit gaat hoor 🙂 ). En we redden ons wel zo met zijn tweeen. Beetje makkelijke maaltijden en alles klaar zetten voor de uren dat ik niet wakker ben maar hij wel, en het komt helemaal goed. Verder zal het u niet verbazen, ik ga vandaag wat vroeger naar bed!