Vanmiddag even gezellig mee geweest met mijn vader voor de eerste controle. Het moge duidelijk zijn dat het Flevoziekenhuis wat aan de kleine kant is of men kindertjes niet erg best meer opvoed, of beiden. In elk geval puilde de wachtkamer uit, vloog het speelgoed om je oren en was het gekrijs niet van de lucht. En natuurlijk liep de wachttijd zeker een half uur uit, oeff.. Maar mazzel, er kwam een andere chirurg opdagen en daar konden we meteen naar binnen.

De krammen (vijfentwintig, aardige rits) zijn er in elk geval uit maar de wond zit vol met oud bloed. Normaal wordt dat verwerkt door het lichaam maar nu moest men het wel leeg laten lopen. Het gaatje van gisteren ging gelukkig makkelijk weer open (anders moest er een gaatje bij gemaakt worden, weinig gezellig) dus heb ik een minuutje of vijf mee zitten griezelen (fascineert toch he?) voor ik toch maar buiten in de wind ben gaan staan. Pa CiNNeR mag nu elke dag onder de douche de plek masseren en dan hopen dat het mooi weg blijft lopen. We hebben dozen en zakken vol soorten verband meegehad, het was alleen even puzzelen wat waarop moet enzo. Altijd handig dat er geen enkele duidelijke beschrijving opstaat. Het gaat sowieso over maar wel elke week controle en het kan dus wat weken duren. Gaat het ontsteken dan is het helaas en wordt de wond opengemaakt en gespoeld. Lijkt ons geen prettig vooruitzicht dus we gaan er vanuit dat dat niet gebeurd.

U bent weer op de hoogte. Zal wel depressief worden, als je bovenstaande moet geloven tenminste 😉