Ineens is het al zover, aanstaande zondag ga ik zelf naar huis. Dat was even vreemd, van de week waren we overtuigd dat ik nog zeker een weekje zou moeten blijven. En dubbel ook. Op zich ben ik blij naar huis te kunnen natuurlijk. Mis mijn vriend en de katten behoorlijk en ook het met een matras op de grond slapen doet me weinig goed. Aan de andere kant is het wel rot om mijn vader achter te laten. We kunnen niet even bij elkaar langs dus het is meteen extreem helemaal weg. Hij red zich wel anders ging ik niet, maar u snapt wel wat ik bedoel ..

In elk geval is het allemaal voorspoedig gegaan deze keer, dat is het belangrijkste ..