so·li·da·ri·teit (de ~ (v.))
1 bewustzijn van saamhorigheid en bereidheid om de consequenties daarvan te dragen

In het vorige topic reageerden enkelen met ‘waarom zou ik betalen voor iemand anders zijn wip’. Wat maar weer benadrukt hoe ver het solidariteitsprincipe in dit land te zoeken is af en toe. Wij doen aan collectief zaken regelen – in dit geval verzekeren – zodat de kosten voor iedereen lager uitvallen. Dingen die individueel niet te bekostigen zouden zijn, kunnen nu wel. Daarbij hing men in Nederland het solidariteitsprincipe aan. We betalen allemaal evenveel of naar draagkracht, zodat iedereen van arm tot rijk van een betaalbare voorziening gebruik kan maken. Nadeel is dat je voor bepaalde zaken betaald, waar je zelf geen persoonlijk voordeel aan hebt. Voordeel is echter dat als jou iets overkomt, je gebruik kan maken van een bepaalde voorziening zonder bizar veel extra kosten te moeten maken. Zo hoef je niet elk je eigen waterput te slaan en zo kunnen we ook allemaal gebruik maken van een mooi gezondheidssysteem.

In plat nederlands, je betaald voor een ander zijn wip maar kan daardoor zelf ook gratis wippen. Mocht jij nu bijvoorbeeld platjes oplopen bij dat gewip, betaald de wipper weer mee aan jouw behandeling. En zo kunnen we allen heel gelukkig wippen zonder het risico per ongeluk zwanger te geraken.

Mocht je nu toch ontzet zijn dat je voor andersmans gewip betaald terwijl je het zelf wellicht zonder moet stellen, bedenk dan dat je nu betaald voor abortussen en ongewenste zwangerschappen. Een stuk kostbaarder dus. Dan betaal je toch liever voor de ander zijn wip?