(Over ziek zijn en al wat daar, eventueel vaag, mee samenhangt)

EVEN TUSSENDOOR: DE STAND VAN ZAKEN.

Vorige week ben ik voor de driemaandelijkse controle naar het ziekenhuis geweest. Inmiddels zijn alle uitslagen binnen en gelukkig gaat alles goed. Longfunctie was nog steeds gelijk. Nierfunctie idem. En uit de stapel buisjes met bloedmonsters is ook niets bijzonders gekomen: geen virussen die de kop op dreigen te steken, wat er in hoort te zitten zit er in, spiegels van de medicijnen zijn zoals de bedoeling is.

Maar nu willen ze me toch weer een keer naar de neuroloog sturen. Dat is al eerder gebeurd. Ik had namelijk wat klachten zoals dingen omstoten (heeft de afgelopen jaren 3 theepotten gekost)of ernaast grijpen, tijdens het lopen af en toe naar rechts afwijken, concentratieproblemen (moeite om de aandacht ergens bij vast te houden) e.d.
Daar waren meerdere verklaringen voor mogelijk: het kon deels aan mijn oogklachten liggen (rechts zie ik maar 30%), het kon door de medicijnen komen, of er was een neurologisch probleem.

De conclusie van de neuroloog was na diverse bezoeken en een dagje onderzoeken: “patiënt heeft duidelijke klachten. Zijn concentratie wordt snel verstoord. Uit de onderzoeken is echter niet gebleken dat er een neurologische oorzaak voor de klachten is”. Leuk natuurlijk: tussen mijn oren zit, in ieder geval mechanisch, niets verkeerd. Maar daarmee zijn de klachten natuurlijk niet weg. Omdat mijn oogklachten niet zomaar te verhelpen zijn en het stoppen met de medicijnen ook geen optie is moet ik er maar mee leren leven.

Mijn klachten over bovenmatig slapen en regelmatig onbedoeld in slaap vallen als ik even ontspan worden echter steeds erger. Hoewel dat ook door de medicijnen zou kunnen komen is er ook een mogelijkheid dat dit door slaapapneu veroorzaakt wordt. En nu wacht ik dus weer op een oproep van de neuroloog om dit te onderzoeken en eventueel ook weer uit te sluiten.

Het beroerde is dat ik zoveel medicijnen heb dat vrijwel elke klacht die ik krijg wel in een of andere bijsluiter staat vermeld. Maar dat betekent natuurlijk niet dat het ook daardoor komt. Dat lijdt dus geregeld tot ‘uitsluitings-onderzoeken’. Natuurlijk is het goed dat ze er zo goed op zitten. Maar om nou te zeggen dat ik hier vreselijk vrolijk van wordt?

Altijd braaf je medicijnen nemen: nee daar wordt je niet altijd alleen maar beter van!